Tien dingen die ik na deze eerste schooldagen geleerd heb
30/08/2022
- Dat de kindjes enorm moe kunnen zijn als ze na een schooldag thuiskomen. En met moe bedoel ik: crazy in the coco-moe! Vooral voor de jongste was het hier thuis een zware bevalling. ‘Mama, ik ben een beetje moe’, lispelde ze tussen haar tuutje door. Snif, ik weet het kindeken.
- Dat ik alweer een beetje moet loslaten. Alweer een jaartje verder, alweer een stapje verder in het groot worden. Je kijkt naar je kinderen en denkt: ‘Jezus, ben ik al moeder van twee zo’n grote kastaars?’
- Dat ik vergeten was dat op donderdag en vrijdag de school een beetje vroeger stopt. En dan kom je gezwind aan de schoolpoort gereden, denkend: ‘Ik ga ze op tijd ophalen vandaag, wow, keigoed bezig moeder!’ Tot je niemand meer ziet staan. En dan, op dàt moment, je euro valt… ‘Aaaah, ’t is juist, het is donderdag…’
- Dat die kinders keiveel stuff nodig hebben. En dat je dus als ouder keiveel in orde moet brengen. Stress! (Thank God voor rosé en toestanden). Maar ook: dat alle moeders er zowat hetzelfde uitzien als ze rondlopen met één of twee of drie kinders in hun kielzog als ze shoppen voor het schoolmateriaal. Namelijk: blik gefocust, een beetje gespannen en enigszins opgejaagd. Let's get it over with, hup hup!
- Dat die kinders zelf ook wel wat stress hebben die eerste dagen, net als mama. Het is alsof we samen een examen moeten afleggen: gaan we erin slagen om dit te doen lukken? Langs mijn kant dan: kindjes gekleed en op tijd op school te brengen. Langs hun kant: die nieuwe juf en nieuwe omgeving te aanvaarden?
- Dat ik boeken kaften écht haat. Maar dan ook écht. Nee, ik ben geen DIY-mama (niet dat ik dit denigrerend bedoel, integendeel: ik wou dat ik wat handiger was). Maar dat ik mijn dochter zooo graag zie dat ik speciaal voor haar een poging onderneem. En YouTube opzet om dwaas te kijken naar een madam die mij in een filmpje ‘Kaften voor dummies’ toont hoe ik dat moet doen. Dank u wel madam. Ik ben dankzij jou maar één keer moeten opnieuw beginnen. (Zonder film zou ik niet ingestaan hebben voor de gevolgen… Ahum.)
- Dat die kinders echt onmiddellijk willen eten na school. En dus geen geduld hebben. Géén. Dat eten moet daar nu staan! Wolven zijn het!
- Dat ik een beetje als een kieken zonder kop rondloop dezer dagen (nu ja, nog iets meer dan anders). Omdat ik nog precies niet helemaal mee ben met ‘het systeem’. Mijn hoofd zegt: ‘Neen. Ik weiger al op high speed te staan! Nog eventjes vakantiemodus, of toch iets gelijkaardigs).’ Nog héél eventjes genieten van die langere dagen… Nog heel eventjes de tijd rekken.
- Dat ik het toch nog altijd kan, die boekentassen klaarmaken, met fruit en koeken en andere toestanden die ondertekend moeten zijn. Dat ik daar ook ongelooflijk – belachelijk eigenlijk – trots over kan zijn. Maar kijk, ik besef ook dat ik vroeg of laat weer iets ga vergeten, dus ik kan maar beter genieten van mijn eerste gloriemomenten in deze eerste week.
- Dat ik enerzijds uitkeek naar school, en ook de kindjes. Maar langs de andere kant… is het ineens zo snel voorbij, die vakantie. Dju toch, hoe is dat nu weeral gebeurd?
