“Als je als mama vindt dat er iets mis is, dan moet je er iets aan doen”

Toch duurde het lang vooraleer we die stap “durfden” te zetten. Ik twijfelde heel lang of ik niet gewoon een te perfect beeld had van hoe mijn kind moest zijn. Of hoe ik wou dat het zou zijn.

Tot ik bij de pediater mijn verhaal deed en ik de meest deugddoende zin hoorde sinds lang: “Als jij als mama vindt dat er iets mis is, dan moet je er iets aan doen”. Meer had ik niet nodig.

Taal

Lente bleek effectief een ernstige afwijking te hebben op gebied van taal. Dat wou ik niet horen, ook al was het geen verrassing.

Ik had helemaal geen zin om 2 keer per week naar de logo te gaan, om dan nog een alternatieve methode uit te proberen gezien de jonge leeftijd van Lente. Eens te meer omdat we nog steeds 1 keer per week voor Sterre moeten gaan. Dus je hoopt dan effectief “dat het zal lonen”.

Slaaponderzoek

Daarnaast lieten we ook een slaaponderzoek doen. Want een kind van 4 zou toch moeten doorslapen? Tot ik voor de resultaten bij de specialist zat en ze mij een aantal zaken voorlegde. Wie bepaalt dat een kind op 4 jaar al moet doorslapen? Ze vroeg of ik soms elke nacht netjes van ‘s avonds tot ‘s morgens sliep. Ze vroeg me ook hoe ik omging met de angsten en zorgen van mijn dochter.

Misschien horen velen onder jullie het nu in Keulen donderen, ik was er mij ook niet altijd bewust van, maar een kind is ook een mens(je). Het maakt gebeurtenissen mee, misschien vanzelfsprekend, het moet emoties verwerken, het leert elke dag nieuwe dingen ontdekken. Dat is best een hele brok om mee naar bed te gaan.

Ander perspectief

Het gesprek heeft me geïnspireerd en toch een aantal zaken in een ander perspectief doen plaatsen. Lente is er nadien in geslaagd om vijf nachten op rij door te slapen.

Ik had het kunnen zien als een “overwinning”, maar voor mij betekende het vooral emotionele voldoening omdat ik haar nu beter begrijp en ook beter om kan met de nachtelijke interventies.