De goesting om te werken is terug
Je bent bevallen van je kindje, een moment waar je maandenlang naar aftelde. En heel even stopt de wereld met draaien. Ik had weinig of geen oog voor de buitenwereld de eerste dagen en weken na de bevalling van mijn eerste kindje. Mijn oudste was echter een onrustige baby die veel huilde waardoor gaan werken na 14 weken bijna een opluchting was. Al vond ik de overgang van voltijds thuis naar voltijds werken wel bruusk.
Na de geboorte van mijn tweede zoon, had ik een heerlijk bevallingsverlof dat gerust nog wat langer had mogen duren. Twee kindjes op 20 maanden was toch behoorlijk intensief. Ik was echter gemotiveerd om mijn doctoraat te voltooien en ging opnieuw na 14 weken werken.
Mijn derde kindje is geboren in volle lockdown tijdens corona. Het bevallingsverlof was één grote teleurstelling waarin ik mezelf achterna holde. Ik ben bevallen midden in een jobwissel en moest (met enige tegenzin) terug aan de slag na 14 weken. De maanden erna leefde ik toch enigszins op automatische piloot. Mede ook door de coronamaatregelen leek alles één grote sleur. Werken-huishouden-kinderen.
De laatste weken lijkt die sleur eindelijk wat doorbroken te worden. Ik kan meer genieten van de drukte (zowel op het werk als thuis, ook al is dat fysiek al anderhalf jaar dezelfde plaats). Ik werk steeds meer op zelfstandige basis en ook al is dat financieel een onzekere situatie, ik hou van de flexibiliteit die het biedt om er ook maximaal te zijn voor de kindjes.
Het is en blijft een lastige combinatie, dat voltijds moederschap en voltijds werken. Vooral als je een chronisch slaaptekort hebt opgebouwd. Maar de enthousiaste verwelkoming na een werkdag door mijn drie jongens of het gevoel van voldoening na een intense werkdag maken het waard.
Deze blog verscheen eerder op GezelligeChaos.
