18 momenten waarop het echt zalig is om (een) kindje(s) te hebben

Op deze momenten is een kindje/ kinderen hebben echt mega geweldig:

1. Als ze allebei aan het spelen zijn en ik een speld kan horen vallen. Ik probeer dan vooral niet te bewegen in de hoop het spel niet te verstoren.
2. Als ze allebei vers gewassen zijn. Zo verse kindjes met verse pyjama’s, dat heeft toch iets.
3. Als ze spontaan een knuffel komen geven.
4. Als ze komen vertellen waar ze mee zitten. Niet dat het bij de kleuter gebeurt, maar bij de oudste, nu 7 jaar, wel vaak. Ik hoop dat ze altijd bij mij terecht kan, of dat gevoel heeft.
5. Als we samen stiekem iets doen, zoals samen een snoepje eten… Of een stukje chocola. En we mogen het niet verklappen aan papa of zo… Sttt…
6. Als we allemaal keihard moeten lachen om iets onnozels… Kleine zus die iets grappigs doet. Grote zus die iets leuks vertelt… Kleine zus die een poging onderneemt om een grap te vertellen en altijd maar over hetzelfde begint, met totaal geen begin, midden of einde… Logica is er niet, maar het is wél grappig...
7. Als we allemaal buiten kunnen zitten en de kinderen aan het spelen zijn in de zon. Ik met een boekje in de hand, zonnetje op het hoofd en genieten maar… En af en toe eens een vuil kindje zien passeren… Ach wel, dat steken we ‘s avonds wel in bad, denk ik dan…
8. Als ze in het weekend bij ons in bed komen liggen en komen knuffelen. En vertellen… En snuffelen… Zalig… Oké, op één of ander moment krijg je een voet of een vinger in je oog, maar soit, die gouden momenten pakken ze je niet meer af.
9. Als ze flink zijn en zo helemaal meewerken en je er buiten mee komt en kunt trots zijn: zo van, ja, ja, die zijn echt van mij en ik heb die geweldig opgevoed…
10. Samen naar een film kijken. Genieten van een sprookje en er helemaal mee in opgaan…
11. Onderweg in de auto en samen meezingen met een liedje… Helemaal ‘n sync zijn met K3 en zo. Of met The Wknd. Het mag ook al eens iets hipper zijn.
12. Een verhaal vertellen, het liefst iets zelf verzinnen, en zien dat ze hélemaal mee zijn.
13. Als ze dankbaar zijn voor iets. Spontaan dank je wel zeggen. Mijn hart maakt dan altijd een klein sprongetje. Oef, ze beseffen dat niet zomaar alles vanzelf komt…
14. Als ze spontaan zeggen dat ik de liefste mama van de hele wereld ben. Of aangeven dat ze toch redelijk content zijn met mij als moeder… Aaahhh, smelt…
15. Als één van de twee iets doet en dat me aan mezelf of aan mijn man doet denken… Dan besef ik gewoon heel hard: Wow, hoe hard kan een kind van jou zijn? Hoe hard kunnen ze op je lijken? Ook al is dat omwille van een heel bizar of grappige karaktertrek. Of een blik die je zooooo hard herkent… Alsof je in de spiegel kijkt…
16. Als ik hen iets kan leren… Iets kan doorgeven. Een belangrijke boodschap, of gewoon iets heel kleins. Als ik voel dat ik echt iets voor hen kan betekenen…
17. Als we allemaal samen een ‘momentje’ hebben. Of apart, met één van de kinderen. Samen iets heel leuks doen bijvoorbeeld, en allemaal even hard in het moment zijn. Het hangt bijna voelbaar in de lucht… Samen naar de sneeuw kijken. Een winterwandeling maken en daarna samen onder een deken kruipen… Of in de zomer: samen gaan zwemmen in de zon… Of elkaar compleet begrijpen... Knipoog knipoog...
18. Als ik hen over mij hoor vertellen, en het, euh, positief is… ‘Mijn mama kan dat wel.’ Of: ‘Mijn mama doet dat als werk.’ Je weet wel. Kleine momentjes waarop ze toch trots zijn over jou… (Ja, natuurlijk vertellen ze ook gênante dingen tegen wildvreemden, maar dat, euh, vergeet ik hier eventjes bewust.)