15 augustus, feestdag en dus een dagje thuis! Mijn lieve vrienden hadden mij overgehaald om samen met mijn zoontje van 6 maanden mee te gaan naar Pairi Daiza. Eerst had ik enige twijfel om zonder de papa te gaan (hij moest wél werken), maar ik besloot om er een dagje tussenuit te knijpen. Het grote voordeel was dan ook dat ik de enige mama was die mee ging en dat al mijn vrienden razend enthousiast zijn over mijn pruts en er maar al te graag voor wilden zorgen om mij te helpen.
En ja, mijn zoontje zou zich er niks meer van herinneren. Maar daar deed ik het ook niet voor. Ik wou eens buiten en op stap en hij heeft er kennelijk van genoten. En als hij later groot is, zal hij de herinneringen op camera ook kunnen appreciëren.
Toen we in het begin bij de beren en de wolven waren, nadat ik eerst die buggy de berg op had geduwd, vond ik het nogal druk en het paadje te smal. Om andere bezoekers niet tot last te zijn, liep ik op het gemak verder, mee met de menigte, en zou ik op het einde mijn vrienden opwachten.
Plots hoor ik een mannenstem achter mij zeggen met een grote, geïrriteerde zucht: "Zo'n kinderwagen, compleet nutteloos".
Ik was zo gechoqueerd dat ik er niet eens op kon reageren. Ik stopte, parkeerde de wandelwagen dwars en liet hem en zijn gezelschap voorbij wandelen. Daarna reed ik achter hem, passeerde hem en herhaalde... "nutteloos.."
Aan die man zou ik nu graag antwoorden:
Meneer, ik weet dat mijn baby hier nog niks aan heeft, maar dit is mijn eerste echte uitstap en het doet MIJ deugd.
Meneer, het is hier een kindvriendelijk park, het loopt hier vol van de buggy's.
Meneer, waar haalt u (iemand die mij totaal niet kent) het lef vandaan om zo te oordelen...?
Meneer, al onze rugzakken liggen hier mooi onderaan de buggy, misschien toch niet zo nutteloos?
En vooral, meneer, als u ooit zelf een kind heeft (ik gok nu van niet), denk dan nog eens aan mij alsjeblieft!