Als je ruzie hebt met je partner en de kindjes er middenin belanden

Deze keer had ik het echt moeilijk om mijn kalmte te bewaren, om rustig te blijven.

Misschien eerst even de situatie schetsen… Momenteel is het heel druk op kantoor. Dat wil zeggen dat ik lange dagen klop en de kindjes tijdens de week dus heel weinig zie. Daarbijkomend had ik op dat bewuste moment een parasiet waar ik nog niets van wist en liep ik al meer dan een maand écht heel ziek rond.

Mijn oudste heeft het er moeilijk mee dat ze me tijdens de week vaak maar heel vluchtig ziet en daarom hebben we een vaste afspraak op vrijdag.

Op vrijdag sta ik om 15h30 aan school en dan gaan we samen donuts eten in de tearoom. Echt zalig! Daar kijk ik de hele week naar uit en het is mijn motivator tijdens lange dagen. 

Mijn moment, gestolen

Die bewuste vrijdag was ik tien minuutjes te laat. Op de speelplaats kon ik nergens mijn meisje met haar groene jasje vinden. Het werd me al snel duidelijk, ze was er gewoon niet meer. Lichtjes ongerust en toch al zwaar geïrriteerd belde ik mijn vriend. Ze zaten samen in de tearoom.

Mijn moment met mijn dochter in mijn tearoom.

De stoppen sloegen volledig door.

De hele week keek ik uit naar dit moment. En het klinkt misschien heel erg overdreven maar de tranen liepen over mijn wangen. Aan de telefoon kon ik het niet laten om alle verwijten van de wereld naar mijn vriend zijn kop te slingeren. We hadden heel duidelijk afgesproken dat ik Renée ging ophalen en dat is trouwens de wekelijkse gewoonte. Dus waarom deed hij dat nu? Frustratie omdat ik niet vaak thuis bent en als ik thuis ben toch maar achter de PC zit ? Wou hij mij op deze manier mij een lesje leren? 

Beeld zonder klank

Either way, ik was razend en dat is zelfs een understatement. Eens thuisgekomen, kon ik mij echt zo ongelooflijk moeilijk rustig houden. Ik weet heel goed dat je de kinderen niet mag betrekken in een ruzie maar hoe hard ik probeerde, een kind van vier voelt heel goed wat er rond haar aan het gebeuren is.

Ze zei stilletjes dat ze wist wat gebeurd was en dat papa verkeerd was. Mama had gelijk maar papa had sorry gezegd dus dan is alles toch oké?

Voor mij was het helemaal niet oké en ik kon en wou echt niet uitleggen aan dat kindje dat dit mij veel dieper raakte dan gewoon maar een gemiste afspraak.

Die avond was het koude oorlog tussen mijn vriend en mij. Beeld zonder klank. 

Een les voor onszelf

Na een dag hebben we de strijdbijl moeten begraven, willen of niet. De sfeer was thuis heel erg grimmig, de kinderen wisten niet goed wat er gebeurde en ze gedroegen zich vreemd. Al deden we allebei heel erg ons best om alle frustraties en verwijten voor onszelf te houden, het viel blijkbaar heel erg op.

Laat het een les zijn voor onszelf om misschien beter te communiceren en oververmoeidheid niet te ver te laten komen. Want het is echt niet oké dat kindjes ongewild in een ruzie terechtkomen.