Een pleidooi voor inclusief onderwijs... en meer begrip

Netwerk is niet structureel, maar kwetsbaar

Een dienst die ons al een tijdje uit de nood aan het helpen is met de ondersteuning in de klas van onze zoon kan plots geen ondersteuning meer bieden: te complex, besparingen, niet binnen hun reguliere werking... 31 augustus: twee voetjes op de grond.

Al 5 jaar lang werken we met een netwerk opgebouwd uit vrijwilligers, studenten, PWA'ers, diensten die buiten hun reguliere werking toch willen bijspringen... Al 5 jaar lang vragen we, zonder resultaat, structurele ondersteuning aan in de vorm van PAB om inclusief onderwijs mogelijk te maken. Voor een jongen die, net zoals alle jongens, naar school wil gaan en mee wil doen. Een jongen met een complexe handicap die geleerd heeft dat anders zijn geen drempel is om te participeren. Hij heeft dat geleerd dankzij een school die drempels wegwerkt en dankzij het netwerk dat we hebben opgebouwd om de noodzakelijke 1 op 1 begeleiding te voorzien. Maar dat netwerk is niet structureel, het is heel kwetsbaar, het maakt naar school gaan bijna iets vrijblijvends. Want als dat netwerk 1 schakel mist dan staat alles op losse schroeven.

Die kwetsbaarheid komt elke keer hard aan. We hebben al meerdere malen met de handen in het haar gezeten. Uiteindelijk lossen we het op. Elke keer weer.

Deze keer is de oplossing eenvoudig: mama neemt ontslag. Het afgelopen jaar hadden we al niet kunnen overbruggen zonder dat mama geregeld mee naar de klas kwam, omdat er geen andere oplossingen gevonden werden.

Recht op inclusief leven

Dat zal dan de vermaatschappelijking van zorg zijn. Of gebruikelijke zorg.
Elke moeder droomt er toch van om met haar kind mee naar school te gaan, niet? En elke moeder zou dat toch de evidentie zelf vinden, toch?
Elke dag. Zonder ruimte voor ziekte of snipperdag bij 1 van de andere kinderen, laat staan bij haarzelf. Zonder ruimte om nog een job op te nemen, om nog een andere rol te vervullen dan "moeder van...".

Ons kind staat geparkeerd op een wachtlijst. Een wachtlijst voor ondersteuning die zijn recht op inclusief onderwijs moet waarmaken. 7 jaar oud en geparkeerd, zonder enig vooruitzicht over wanneer het zijn beurt zal zijn. Of hij ooit aan de beurt zal komen. We lossen het op, altijd. Zelf. We voelen ons enorm in de steek gelaten door de overheid. 

Neen, geen seconde dachten we eraan om af te stappen van inclusief onderwijs. Geen seconde. Het VN-verdrag voor personen met een handicap spreekt duidelijk van het recht op inclusief onderwijs als fundament om het recht op een inclusief leven te kunnen waarmaken. Ons kind is al 5 jaar gelukkig op zijn school. Zijn aanwezigheid is belangrijk: voor hem, voor ons gezin, voor de juffen en meesters en voor elk kind dat er naar school gaat en leert dat je waardevol bent en je mag/kan/moet bijdragen aan de maatschappij op je eigen manier.