6566fi.jpg

Gezin in quarantaine

16/03/2020
Mamabaas
Door Mamabaas

Wat een waanzin. Mijn man en ik maken het niet vaak meer laat ’s avonds. Met kleine kinderen in huis is slapen een begeerde prioriteit. Donderdagavond maakten we zoals vele Belgen een uitzondering. Wachten op dat nieuws. Wachten op die uitkomst. Wat met school? Wat met opvang? Wat met werk?

En dan dat gek gevoel op je borst, wat hoofdpijn, beetje hoesten. Niet meer dan dat en een klein stemmetje dat fluistert ‘er klopt iets niet.’

Toen we iets na middernacht ons bed in kropen heb ik de wekker uitgezet. Via Smartschool kwam het bericht dat de scholen morgen wel open zouden zijn, maar ik zag er het nut niet echt van in. Omdat ik werk als zelfstandige van thuis uit kan ik gemakkelijk de kinderen opvangen. Hoewel niet werken als zelfstandige gelijk staat aan geen inkomen natuurlijk.

We bleven wat langer liggen. Bijna half 8 en rustig ons bed uit. Tv aan en nieuws volgen. Mijn man voelde zich niet lekker. Als jonge ouders voelen we ons eigenlijk permanent niet zo lekker. Maar met de ‘kwetsbaren’ van de samenleving in ons achterhoofd besloten we toch even de huisarts te contacteren.

Wat een waanzin. Het duurde een paar uur voor we een telefonische triage kregen. Mijn man ging naar de slaapkamer zodat hij alles rustig met de huisarts kon overlopen zonder dat de kinderen er tussenkwamen. Door de babyfoon kon ik het gesprek deels volgen. “Dan wordt het afwezigheidsattest per post bezorgd?” hoorde ik mijn man zeggen.

Ik maakte er niet veel van. Ik denk dat het allemaal maar druppelsgewijs binnenkwam en nog steeds. “We moeten met allemaal minstens een week in quarantaine.” Ik dacht gewoon aan het feit dat we dan toch wel best boodschappen zouden gaan doen voor de komende periode. Jah…. Dat mag dus niet.

 Via het werk kwam mijn man in contact met ‘besmette personen’.  Ondertussen vertonen we beiden symptomen. Hoofdpijn, kortademig, duizelig en verhoging. Geen koorts.

We mogen niet zelf naar de winkel of naar de apotheek. De huisarts komt langs als we ons slechter beginnen voelen, of als de kinderen erg ziek worden. Testen wordt voorlopig niet gedaan.

Mijn schoonmoeder waagt zich momenteel door de supermarkt waar de waanzin ook compleet is. Ze komt hier dan straks de boodschappen op de oprit zetten.

De ganse voormiddag telefoneerden we de opvang, contacteerden we de school, het werk, vrienden en familie die met ons in contact zijn geweest.

Geen idee waar we ons aan moeten verwachten. Ik heb me al veel zieker gevoeld in het verleden dan nu. De onbekendheid in dit verhaal is beangstigend. En omdat er ook net windpokken zijn uitgebroken op school maak ik me ongerust over de combinatie met Covid19 voor mijn kinderen.

In alle eerlijkheid weet ik niet goed hoe ik me moet voelen. Er is in wezen niets ernstig aan de hand met mijn gezin. En toch voelt het als een shock. Wij zijn naar alle waarschijnlijkheid besmet met het virus dat de wereld in zijn ban heeft. Wat doe je daarmee?

Wel… praktisch kan je er niet veel mee. We houden ons mooi aan de maatregels. Emotioneel en mentaal is het wat andere koek natuurlijk.

Het is niet handig. En nog niet alle gevolgen zijn duidelijk. ‘Gedwongen rust’. Maar we bepalen nog altijd zelf hoe we er mee omgaan. Angst en onzekerheid zijn normaal. Maar wat er ook komen gaat, we kiezen zelf hoe we het ervaren. Er is zoveel ruimte. Een grote leegte. Die je naar eigen zeggen invult. Met zijn allen thuis, geen afleiding in uitstapjes of speelafspraakjes. Écht bij elkaar zijn. Het zal botsen en we zullen creatief moeten zijn. Maar man, wat een kans om als gezin dichterbij elkaar te komen!

En zolang we ons niet zieker of slechter voelen is er geen reden voor paniek.

Het wc-papier wordt alvast gerantsoeneerd, dat was niet meer te krijgen in de supermarkt.

Aan alle andere quarantaine gezinnen, veel succes en moed.

Liefs,

Een gezin in quarantaine