Help, ik ben een helikoptermama!
Mommy knows best
Ik weet toch echt wel beter hoe dat jurkje aan moet en welke sokken onder die broek passen. Hoe je haar neusje reinigt. Welk fruitje ze het liefste eet. In welke houding je haar het best onder de lakentjes schuift. En dat de thermometer in de poep moet en niet onder haar oksel.
Het helpt natuurlijk niet dat onze dochter vaak ziek is. Sinds ze naar de crèche gaat, hebben we ongeveer om de twee weken prijs. Dan komt ze vlak voor het weekend thuis met een vuil virus onder de lendenen. Een zieke baby vraagt om mama. Hoest of niest of geeft over op mama. Zo komt het dat ik intussen de doos Kleenex bij mijn huisarts al weet staan. Baby ziek, mama solidair mee op de bank. Ze geneest gelukkig goed. En dan mag ze weer voorzichtig naar de opvang. Ik houd haar die eerste gezonde dagen extra in de gaten. Reageert ze normaal? Drinkt ze haar flesje wel ongeveer leeg? Hoeveel plaspampers tel ik eigenlijk vandaag?
Overbezorgdheid op de gekste momenten
Maar het gebeurt ook op andere, onschuldige momenten. Alles gaat lekker, denk ik, terwijl ik haar bijvoorbeeld in de wipper zet (handig ding met riempjes om baby op haar plaats te houden terwijl ze vrolijk op en neer wipt). En dan gebeurt het. Mijn kind beweegt woest haar borstje op en neer. Lieve help, wat is dit in godsnaam?
‘Schatje, gaat het? Wat scheelt er, moet mama de 112 bellen?’, zit ik dan te roepen. Dokter Google geeft geen bevredigend antwoord. Maar dan valt het me op dat mijn mini-me op mijn arm eigenlijk wel normaal ademt. Terwijl ik zo rondloop, draait ze krulletjes in mijn haar. Ze lacht. Mijn hartslag gaat aan 120 per uur.
Pas een dikke week later beseffen we dat ze nu zo ‘wipt’ om sneller op en neer te gaan.
Of hoe er soms ook eens helemaal niets mis hoeft te zijn met de kleine…
