Het is een fase...
Nee - non!
Marthe bevindt zich in de ‘ik hoor het wel, maar ik reageer gewoon niet’-fase.
Bijvoorbeeld: ‘Marthe, we gaan vertrekken. Doe je schoenen aan en ga naar het toilet aub.'
Nadat iedereen al in de auto zit om te vertrekken, is er van Marthe nog geen spoor. ‘Marthe, we vertrekken! Marthe?!’ Als ik terug naar het huis keer om de kleine juffer op te zoeken en zie dat ze nog bezig is om haar ‘dancing moves’ te oefenen… Zucht… ’Marthe, schoenen aan, NU!’
Ik mag niet te negatief zijn, want soms antwoordt ze wel... met een simpele ‘nee’ welteverstaan. Of ‘non’ (we hadden het briljante idee om haar een paar woordjes Frans te leren in de auto op weg naar ons vakantiehuisje). Ik denk dat ze met haar vijf jaar al in haar pre-puberale fase zit :)
Als jij mij dat niet geeft...
Anna bevindt zich in de chantagefase, positiever verwoord als de welbekende onderhandelingsfase.
Een voorbeeldje: ‘Anna, help je mee opruimen aub?’
‘Mama, als ik geen Mentos mag van jou, dan help ik jou niet mee opruimen!’.
Zucht… Gelukkig kan ik haar op mijn beurt chanteren met het gebruikelijke ‘Anna, als je zo begint, dan mag je geen tv meer kijken’ of ‘Anna, ik bel naar je vriendinnetje om te zeggen dat ze niet meer mag komen spelen’. Ik weet het, het is een beetje gemeen, maar het werkt.
Blabla… dadada…
Renée zegt nog niet veel, maar kan wel al goed laten verstaan wat ze niet graag heeft.
Op dit moment is dat: langer dan 10 minuten in de maxi cosi zitten. Dat hebben we ondervonden tijdens onze vijf uur durende autorit naar het vakantiehuisje. Na een kleine schreeuwsessie van een half uur (na ons vertrek, voor alle duidelijkheid) waren mijn vriend en ik al redelijk ten einde raad. Ik heb mij dan maar op de achterbank gezet met Renée op mijn schoot. Ze was direct gekalmeerd en deed zelfs een dutje.
Deze fases mogen wat mij betreft vlug veranderen in de ‘ja - oui’, ‘tuurlijk help ik jou, mama’ en ‘kir kir, lach lach’-fase… Maar ik zal nog wat geduld moeten oefenen, denk ik ;).
