Hoe de relatie met mijn mama is veranderd nu ik zelf mama ben

Extra dimensie

Het is fantastisch om te zien hoe onze relatie nu een extra dimensie krijgt: zij is niet langer alleen mijn mama, ze is nu ook de oma van mijn kinderen. En wat voor één! Ik ben niet langer alleen haar dochter, ik ben ook de mama van haar kleinkinderen. En dat maakt onze band nog net iets specialer. (En het geeft ons nog meer voer voor urenlange gesprekken!)

Tijdens mijn eerste zwangerschap bleek trouwens nog meer hoe goed ze mij eigenlijk wel kent. Wij hadden het geslacht van ons kindje geheim gehouden. En toch, een paar weken voor de bevalling, floepte ze er plots uit welke naam ze dacht dat we ons kindje hadden gegeven. En welk geboortekaartje we daar bij hadden gekozen. Ze zat er boenk op. Onvoorstelbaar!  

Raad en daad

Ondertussen staat ze me bij met raad en daad. Als ik door het bos de bomen niet meer zie, dan weet ik dat mama maar een telefoontje verwijderd is. En dan krijg ik een peptalk, of geeft ze mij advies. Hoe ik die ene saus precies moet maken, of hoe ik die vuile vlek kan verwijderen. Wat ik kan doen voor betere nachten als de kindjes verkouden zijn (gouden raad van oma: een ajuin naast het bed zetten!). Of wat ik moet doen bij rode billetjes (nog meer gouden raad: Bepanthol!). Kortom, als mama het niet meer weet, komt oma to the rescue.

Ook in de vakanties of als er eentje ziek is, staat ‘opvang oma’ paraat. Mijn mama werkt nog halftijds, dus het is niet altijd evident, maar ze springt bij waar ze kan. En daar ben ik ongelooflijk dankbaar voor: ik zou soms niet weten wat gedaan zonder haar hulp.

Copy paste

Soms is het een beetje griezelig, om te zien hoeveel ik van haar heb overgenomen. Dan hoor ik mezelf bezig tegen de kindjes, en is het precies alsof ik mijn mama hoor praten. Ze was dan ook hét rolmodel bij uitstek voor mij als mama nu, en dus is het logisch dat ik me voor veel dingen gewoon aan haar spiegel.

Natuurlijk zijn er ook weleens ergernissen. ’t Is stil waar het niet waait, nietwaar. Zo durf ik me weleens te ergeren aan de bemoeienissen – al besef ik best dat die voortkomen uit het idee dat zij het beste voor ons wil. Maar net omdat ik haar mening heel erg op prijs stel, kan het mij onzeker maken als we andere opvattingen hebben over iets. Of als ze laat uitschijnen dat het toch wel een beetje rommelig ligt. Welkom in het leven van een fulltime werkende mama, denk ik dan ;-).  

Onvoorwaardelijke liefde

Het allermooiste? Da’s ongetwijfeld de onvoorwaardelijke en diepe liefde waarvan ik getuige mag zijn. De liefde van oma voor haar kleinkinderen, en de liefde van mijn kinderen voor hun oma. Want bestaat er iets mooiers dan dat?