Mama van een dochter: voor altijd mijn kleine meisje

Haar gids

Wat een eer dit wonderlijke wezentje te mogen gidsen. Maar ook een niet te onderschatten verantwoordelijkheid. Als mama ben je immers een groot voorbeeld of houvast die haar wegwijs maakt doorheen alle vragen, onzekerheden en twijfels op haar pad. Althans, we proberen deze nobele missie als mama zo in te vullen. En als het nog even kan; met de nodige rust, een portie eindeloos geduld en bergen empathie.

Godin mama

Al snel weet ze je te imiteren als geen ander. Als peuter zeult ze met die veel te zware stofzuiger achter je aan… helemaal wild van poetsen! Dat verandert heus nog, lieve meid. Alhoewel mama deze poetswoede best kan appreciëren.

Pronken met mama’s nieuwste pumps en heerlijk glinsterende kettingen. Stiekem hoop je dat die onbeteugelde adoratie van ‘godin mama’ nog eeuwig mag blijven duren. Hoewel je haar tijdens die ‘alles-op-z’n-kop-zettende’ puberjaren ongetwijfeld even moet loslaten.

Je weet als geen ander hoe het voelt

Toch weet jij als geen ander hoe het voelt de wereld te verkennen als jonge meid. Die eerste vlinders die zich nestelen in je buik. Die eerste zoen waarna je met bonzend hart en blozende wangen razendsnel naar huis toe fietst. Die allesoverheersende eerste crush. Dat eerste vriendje. Dat verpletterende eerste liefdesverdriet. Die overweldigende eerste zwangerschap.

Het besef dat alles anders wordt

Mama worden van een schattige meid. De eerste blik in haar oogjes en meteen ook het besef. Het besef dat alles voor altijd anders wordt. Dat je, mogelijks met heuse vertraging, (alsnóg/ooit) op die zeemzoete roze wolk belandt. Dat je bij iedere schaterlach van je kleine meid je hart letterlijk voelt zwellen in je midden. Dat hoezeer je ooit kickte op de gekste avonturen, je nu geniet van die heerlijke kleine momentjes met haar; languit in de zetel, honderduit verhaaltjes vertellen die elke dag opnieuw met de grootste verbijstering worden onthaald. Dat je niets liever wil dan haar bedelven onder kusjes & knuffels, haar opeten als het even mag.

Van koude rillingen tot dolle euforie

Dat je koude rillingen krijgt bij ieder gruwelverhaal in het journaal waar machteloze kleine wezentjes bij betrokken raken en je je de vraag stelt ‘wat als dit haar was overkomen’. Dat je dol euforisch wordt als ze voor het eerst overeind komt op haar beide voetjes, laat staan als ze die eerste keer mama brabbelt.

Hemse hoogtes versus je grootste angsten

Dat het moederschap je zal beroeren; dat het je naar hemelse hoogtes zal brengen maar tegelijk ook je grootste angsten zal aanwakkeren dat ze je ooit wordt ontnomen. Om maar te zwijgen over die schat aan vragen en onzekerheden die als mama op je pad komen. Dat je niets liever zou willen dan haar altijd aan je te binden, ook al is loslaten dé boodschap voor de toekomst.