3943fi.jpg

Mijn eerste vakantie zonder kinderen en welke lessen ik uit mijn weekje me-time getrokken heb

4/07/2016

Ik heb er nooit veel nood aan gehad, aan me-time. Het is te zeggen, ik was altijd heel erg blij als de kindjes in bed lagen en ik kon naaien of kon afspreken met vriendinnen. Daarnaast geniet ik ook echt van mijn job waardoor dat ook onder me-time kon vallen... dacht ik. Ik vond het opvallend hoeveel verschil daar tussen moeders in zat. Sommigen hebben er meer, minder, vroeger, later nood aan als anderen, fijn om te voelen hoe iedereen daar zijn weg in zoekt. Dat heb ik ook gedaan :).

De voorbereiding: met gerust hart vertrekken

Mijn eerste zeven jaar als moeder genoot ik altijd heel erg van uitstapjes met mijn kindjes en ik voelde niet meteen nood aan tijd zonder hen. Op mijn 35ste verjaardag veranderde er iets. Of misschien had het meer te maken met de leeftijd van mijn jongste zoon. Die werd 3 jaar. Ik hoor het bij nog moeders dat dit het kantelmoment is en dat je opnieuw tijd krijgt voor jezelf. Is ook wetenschappelijk vastgesteld dat dit de leeftijd is waarop kinderen snappen dat hun moeder eigen behoeftes heeft en ook wel terugkomt wanneer ze weggaat. En dus begon ik aan mijn Bucket List te denken, wat als ik eens iets deed helemaal voor mezelf? Ik wou toch al altijd eens met wilde dolfijnen zwemmen?

Dus ik zocht het op en boekte samen met een vriendin een reis naar de Azoren. Als ik iets beslis dan ga ik er helemaal voor! Ik gunde het mezelf en het was ook heel fijn te voelen dat mijn omgeving het mij ook helemaal gunde! De grootste vaststelling was dat ik niet altijd 100% de toegewijde moeder moet zijn, dat ik mag af en toe ook gewoon eens terug mezelf zijn. Dat besef geeft enorm veel rust.

De voorbereiding was er misschien lichtjes over, dat geef ik toe, maar ik had het nodig om alles met een (redelijk) gerust hart achter te laten:

  • Ik had voor mezelf uitgemaakt dat ik zondag zou vertrekken en vrijdagavond terug wou zijn. Zo hadden mijn kinderen het minste last van mijn afwezigheid en konden we het weekend na de vakantie nog gezellig bijtanken. Bleek achteraf een prima keuze.
  • Ik vertrok 's nachts en ik wou niet dat de kindjes wakker werden met een gevoel "mama is weg". Dus ik liet een kleine verrassing voor elk van hen achter. Zo werden ze wakker met "oh mama heeft een cadeautje achtergelaten". Kan ook zijn dat ik dit deed vanuit een soort schuldgevoel afkopen... hoe dan ook, het heeft gewerkt!
  • ze bleven twee van de 7 nachten slapen bij mijn ouders. Ik heb mijn man en mijn ouders een uitgebreide agenda van de week bezorgd waarop stond wat wie wanneer moest meenemen. Voor mijne man zelfs met herinneringskes op zijn telefoon en al. Ik maakte ook stapeltjes kleding voor die week... controlefreak, I know!
  • En het is nog niet gedaan, ik heb een kalender gemaakt met mijn middelste manneke van 4 jaar. We tekenden de activiteiten van de dagen dat ik weg was. Zo kon hij beter inschatten hoe lang ik wegging en wanneer ik terugkwam. Bij mijn thuiskomst stond het vol stickertjes en wou hij samen het laatste stickertje erop plakken. Denk wel dat mijn manneke het belangrijk vond.

De reis... was geweldig!!!

Het woord vakantie omvat niet wat het geweest is. Het was een levenservaring die bijna niet te evenaren valt... De eerste dag heb ik het wel even moeilijk gehad, met wat heimwee en traantjes. Gelukkig zaten onze dagen zo vol dat die emoties snel zijn gaan liggen. We hebben walvissen gezien, met dolfijnen gezwommen, canyoning gedaan,... . Op een gegeven moment stond ik midden van een waterval en ik dacht, hier ben ik terug, helemaal mezelf, geen mama, geen vrouw van, gewoon mezelf. Zalig! 

Terug thuis

Bij de thuiskomst viel me op hoe weinig de kindjes van mijn afwezigheid hadden gemerkt. Ze hadden ook nauwelijks naar mij gevraagd en waren vooral gelukkig dat ik terug thuis was. Het was fijn te beseffen dat dat kan, niet dat ik dat nu echt super vaak ga beginnen doen ofzo... En het leuke was dat ik het absoluut niet erg vond om naar huis te moeten gaan!

De lessen die ik heb geleerd en die ik kost wat kost wil vasthouden

  • mezelf niet verliezen in de to do's van elke dag die nooit lijken te eindigen. Ik ben zo vaak bezig met wat ik nog moet doen, wat ik nog moet regelen dat ik vergeet te stoppen en te genieten. Op vakantie kon ik uitdagende dingen doen, lachten, onnozel doen en verwonderd naar de wereld kijken. Dat wil ik zo graag vasthouden en daar ga ik erg hard mijn best voor doen.
  • bij thuiskomst zag ik ook patronen in hoe ik omga met mijn kindjes. Ik merkte ook op waar ik onrustig van werd en wat ik wil veranderen of kan bijschaven.
  • delen op sociale media is zeker leuk, heel ons verlof staat ook op Instagram. Alleen deed ik het niet de hele dag door, enkel tijdens het doucheke van mijn vriendin. En dat is voldoende, meer moet dat niet zijn.
  • in real life delen met mensen die je niet kent wil ik meer doen. Is ook iets waar ik op vakantie erg van genoten heb. Contacten leggen met anderen, interesse tonen in hun leven, samen iets beleven,...
  • mijn job is geen ontspanning, ik voelde ook echt de stress terug door mijn lijf gieren na de vakantie. Dus wat zelfzorg af en toe is vaker nodig dan ik dacht.
  • ik besef nu dat ik graag een hobby wil gaan doen, iets actief, niet standaard, liefst buiten, met zo af en toe een adrenalinestoot erbij... Alleen is het nog wat zoeken naar wat dat kan zijn. Ideetjes altijd welkom!