3336fi.jpg

Morgen mag hij zelf kiezen wat hij wil doen. De hele dag lang.

23/07/2019
Mamabaas
Door Mamabaas

‘Nee. Ik wil bij jullie slapen!’ Vier jaar is hij, en om vier uur ‘s ochends staat hij gillend naast ons bed. ‘Ga naar je bed, het is nacht.’ ‘Nee.’

Ze worden geleefd

‘s Nachts lijkt hij nog harder te kunnen gillen dan overdag. Om gek van te worden. Kordaat leg ik hem terug in zijn bed, en mompel nog iets over flinke jongens en luisteren. Terug in mijn bed hoor ik hem woest in zijn kussen gillen. Gelukkig dooft het gegil snel uit. Oef. Nog even slaap. Maar slapen lukt mij niet meer.

Wat zit ik soms met die kleine mormeltjes in. Ze worden geleefd. Alles, maar echt alles wordt boven hun hoofd beslist. Ik zou gek worden.

De hele dag worden ze heen en weer gesleept, zonder te weten wat de volgende stop wordt. Wat ze aantrekken? Daar hebben ze niets over te zeggen. Wat ze gaan doen die dag? Wordt voor hen bepaald. Of er na het park ook nog naar de winkel gegaan wordt? Who knows. Volgen is de boodschap. Dat moet toch ongelofelijk vervelend en onvoorspelbaar zijn. Verdomd vermoeiend ook.

En ja, het zal wel allemaal altijd een reden hebben. Wij volwassenen hebben voor alles in ons hoofd een reden. Heb je zin spaghetti? Sorry, we gingen net broccolipuree eten. Heb je daar geen zin in? Pech gehad. Je moet proeven. Je zou voor minder slechtgezind worden. Maar slechtgezind worden mag niet, want je moet vrolijk met je autootjes spelen. Of wou je graag je film uitkijken? Sorry, dat zal niet gaan. Je tv-tijd is om voor vandaag. Om te ontploffen.

En als ze dan ‘s nachts op zoek gaan naar geborgenheid, worden ze gewoon weggestuurd. Vreemd is dat eigenlijk. Ik herinner me wat een collega ooit tegen me zei: een leeuw legt zijn welp toch ook niet onder een andere boom te slapen. 

Morgen mag hij zelf kiezen

Stilletjes sluip ik mijn bed uit, naar de kleuterkamer aan de overkant van de gang. In het zachte licht van zijn paddenstoelenlamp zie ik mijn schattige weerbarstige monstertje in een diepe slaap verzonken liggen.

Voorzichtig leg ik me naast hem. Ik trek zijn dekentje nog wat hoger, en aai hem door zijn zachte blonde krulletjes. Morgen mag hij zelf kiezen wat hij eet. En wat we gaan doen. De hele dag lang.

 

Arianne V.R.