Nog steeds niet zwanger van een tweede kindje

1/03/2021

Door Mamabaas

Wij zijn na tien maanden proberen nog steeds niet zwanger van ons tweede kindje. Dus kruip ik maar weer eens in mijn pen. Zo heb ik toch een beetje gevoel van controle/houvast/initiatief/... want ik merk dat je er weinig informatie over vindt, behalve hier en daar een oud topic op een Nederlands forum maar dat is niet wat ik zoek of wil lezen.

Allereerst: uiteraard ben ik mega dankbaar dat ik al een gezond kindje heb, dat er na vier maanden proberen, gekomen is. Ik ben heel dankbaar voor hem, voor ons gezin, voor wat we allemaal al wel hebben. Maar iedereen met een kinderwens zal me wel begrijpen als ik zeg dat die drang naar een tweede kindje echt leeft en niet te sussen valt.

De meest gehoorde raad is ondertussen 'laat het los'. Dat is moeilijk. Ik kan namelijk aan niets anders denken. Mijn wereld is dankzij corona ook kleiner dan ooit, dus qua afleiding valt dat tegen.

Ik krijg ook het gevoel dat het aan mezelf ligt want ik hoor vaak 'je bent er te veel mee bezig'. Klopt ook, maar voor zover ik weet is dat geen betrouwbaar anticonceptiemiddel ... En ja, dat is het liefste wat ik wil, dus nogal logisch dat ik er fel mee bezig ben.

Hoe langer hoe meer pikt elke zwangerschapsaankondiging of dikke buik die ik zie passeren.

Ik pin me ook vast op de stomste dingen eerst; 'als het dan toch een november of decemberkindje wordt, is dat niet leuk voor zijn/haar verjaardag later', of het leeftijdsverschil dat met de mislukte poging groter en groter (en in mijn hoofd bijna onoverkomelijk) wordt.

Ik vind bovendien weinig lotgenoten of lectuur hierover, over de moeilijkheid om zwanger te worden bij een tweede kindje.

Moeilijkheid is een groot woord, want voor zover ik weet zijn er nog geen biologische problemen gevonden bij ons, dus ik blijf ergens wel geloven dat het spontaan en natuurlijk nog zal komen. Al wordt het moeilijker en moeilijker om die hoop te blijven koesteren. En lijkt de mogelijkheid om nog zwanger te worden met de week onbereikbaarder te worden.

Daarnaast heb ik ook het gevoel stil te staan; op professioneel gebied is het misschien weleens tijd voor verandering, maar ik wil dat niet doen voor ik opnieuw bevallen ben. Wat een beperking is die ik mezelf opleg, maar maatschappelijk voelt het wat gek om volop voor een nieuwe job te gaan om dan al vrij snel 'uit te vallen'. Dus ook op dat vlak ben ik wel wat ongeduldig.

Veel gepieker en ongeduld dus... Hopelijk brengt de zon en wat corona-versoepelingen de komende weken/maanden toch wat afleiding...