Nu ik terug zwanger ben …
Na twee maanden proberen was het uiteindelijk al ‘raak’. Op dat vlak zijn we een perfecte match … Onze genen passen heel goed bij elkaar, hehe! Ik voelde het eigenlijk al vrij snel maar was niet zeker of ik nu ziek aan het worden was of toch zwanger was. Bij de dokter gaf een heel licht roos streepje aan dat ik wel degelijk zwanger was. Ik was zo blij, maar durfde pas ’s avonds bij de resultaten van het bloedonderzoek echt euforisch te zijn …
Wat ik me niet zo goed kon herinneren was dat vreselijke gevoel van moe zijn en echt heel erg misselijk, de HELE dag! Zo waren de eerste maanden bij mijn eerste zwangerschap toch niet verlopen. Ik kon me dit keer amper recht houden en had echt geen idee wat ik wou eten: niets smaakte! De dokter schreef me dan ook een week thuis, platte rust!
Ik voelde me ergens wel schuldig en een aansteller. Ik was toch niet de enige zwangere vrouw? En er zijn vrouwen die een hele moeilijke zwangerschap hebben. Er zijn vrouwen die dit gevoel nooit kunnen meemaken. Wat zat ik toch te klagen? Maar ik voelde me echt zo ellendig en futloos …
Nu gaat het al wat beter, de ene dag al beter dan de andere uiteraard. Wat nu nog het moeilijkst is, is om het nog even stil te houden. We wachten nog graag even de NIP-test af, maar ik sta nu al te popelen om het van de daken te schreeuwen!
