Over de mamapolitie

Ik schreef enige tijd geleden over de momsquad en hoe belangrijk ze is. Maar ze heeft ook een keerzijde. Dat lijkt misschien moeilijk te geloven, want mama’s steunen mama’s en er is niks mooiers dan dat. En dat is ook zo! Helaas is dat -mama’s steunen mama’s- niet altijd waar.

Sociale media

Kijk, sociale media heeft vele voordelen. Er is altijd wel iemand die raad weet, altijd iemand die een luisterend oor kan bieden. Je kan er al ‘ns goed lachen, het is soms het ideale tijdverdrijf.

Maar sociale media kent ook een duister kantje… Dat kantje waar mensen ongegeneerd hun gal spuwen, hun mening uiten op een manier waarvan je haren gaan rechtstaan. En die is er ook in mamagroepen. En pas op! Het zijn geen moeders die denken dat ze dé perfecte mama zijn (al zijn die er ook…). Het zijn mama’s die niet kunnen begrijpen waarom iemand het niet doet op hun manier (wat vaak als de norm wordt bestempeld) en daarover blijven doordrammen.

Ja, in dat groepje mama’s waar je hoopt steun te vinden en advies te kunnen vragen, ligt de mamapolitie op de loer. En o wee uw geraamte en gebeente als je als moeder durft zeggen dat uw kind suikers krijgt, of (half)volle melk drinkt op 10 maanden. Foei als je iets doet wat niet strookt met ‘dé norm’, want dan ben je een ‘slechte moeder’ en dat zul je geweten hebben ook.

Temperatuurobsessie

Zo schreef ik onlangs een blog over mijn ‘temperatuurobsessie’. Ik vertelde dat ik dagelijks de temperatuur van mijn zoontje check, en daar een beetje door geobsedeerd ben, omdat hij zo vaak ziek is en ik zo bang ben voor koortsstuipen.

Het ‘regende’ reacties, de meeste zelfs zeer respectvol! ‘Wat goed dat je beseft dat het niet normaal is, top dat je er iets aan wilt doen!’ En zelfs tips over hoe ik dat zou kunnen aanpakken. Maar dan is er de mamapolitie… ‘Besef je wel wat je doet? Jij hebt duidelijk psychische problemen! Je MOET hulp zoeken, want dit KAN JIJ NIET alleen overwinnen!’. Ik werd aan de schandpaal genageld alsof ik mijn kind zwaar mishandel.

Nee, ik wil niet opnieuw discussie uitlokken over dat onderwerp, maar wel het volgende duidelijk maken… Zo’n reacties kunnen volgens mij echt niet! Ja, ik wist dat er reacties zouden komen dat het echt niet ok is. En dat mag ook! We hebben allemaal onze eigen mening. Wat niet ok is, is dat sommigen het nodig vinden om erop te blijven doordrammen.

Eeuwigdurende discussies

Zo zijn er topics die altijd een eeuwigdurende discussie zullen uitlokken, waar duidelijk 2 kampen zijn. En denk maar niet dat het ene standpunt perfect naast het andere kan bestaan. Neenee, de ene moet en zal de andere overtreffen en onder tafel praten. Denk maar aan vaccineren, borst- of flesvoeden, …

Hoe jammer is het dat wij, en dan bedoel ik echt iedereen incluis mezelf, het idee gekregen hebben dat we zomaar onze mening mogen gaan verkondigen ZONDER rekening te houden met de gevoelens van de ander, zonder daarbij het nodige respect aan boord te leggen. Hoe jammer is het dat we ons op den duur meer waard gaan voelen ten opzichte van die ander. ‘Want ik doe het volgens de regeltjes en jij niet, dus dan is het sowieso niet ok wat je doet!’

Momshaming

Ze hebben er zelfs een naam aan gegeven: momshaming. HOE ZELFS?? Hoe kom je erbij om, als moeder nota bene, op een andere moeder te beginnen bashen! Hoe haal je het in je hoofd dat dat op een of andere manier gerechtvaardigd is? Ik word daar oprecht kwaad van!

Ik denk altijd dat het gedrag dat mijn kinderen later gaan stellen een weerspiegeling is van mijn eigen gedrag. Hoezo wil ik dat mijn kinderen respect hebben voor anderen als ik zelf niet eens respect kan opbrengen voor iemand die het een tikkeltje anders doet? Hoezo is dat ok?

NEEN! Het is onder geen enkele omstandigheid ok om een andere moeder de grond in te boren. JA! Je mag een eigen mening hebben. En JA! Je mag die ook delen. Maar houd dan alstublieft rekening met de mama in kwestie…

Een beetje fatsoen

‘Doe nooit aan een ander wat je zelf niet wilt aangedaan worden.’ En ja, dat is moeilijk! Maar zijn we het niet verplicht aan elkaar (en niet in het minst aan onze kinderen) om het op z’n minst te proberen? Je weet immers nooit hoe de mama die een vraag stelde zich echt voelt op zo’n moment. Je weet nooit wat er zich precies binnen 4 muren afspeelt. En dan is er ook nog gewoon ‘human decency’, een klein beetje fatsoen…

Dus, kunnen we daar met z’n allen gewoon op letten? Kunnen we er samen voor zorgen dat die ‘moeders steunen moeders’ niet verwatert, maar dat we echt 1 front kunnen blijven vormen? Kunnen we tegen die andere mama ook gewoon ‘ns zeggen ‘Je doet het goed, moederke!’

Want uiteindelijk is elke keuze die we als mama maken, een keuze die gebaseerd is op liefde. We doen iets uit liefde voor ONS kind. Niet het kind van iemand anders, maar ons eigen vlees en bloed. MIJN kind, MIJN regels, MIJN opvoeding.

En vind je dat niet ok, dan is dat jouw goed recht en ik wil best weten waarom of hoe jij het aanpakt. Maar dan wel als het met het nodige respect wordt gedeeld…