Plots twijfelde ik: "Wil ik wel mama worden?"
Veelbelovend
Volgens mij ben ik niet slecht gestart. Als 7- of 8-jarige was ik steevast fier als een gieter wanneer ik een poëzie- of vriendenboekje kreeg om in te vullen. Achter de vraag 'wat wil je later worden?' vulde ik vlotjes 'mama' in.
Als 15-jarige tiener scandeerde ik tegen iedereen die het wou horen: 'Ik word een jonge, coole mama.' Deze variant gebruikte ik ook meermaals: "Op mijn 23ste wil ik zéker al een eerste buggy voortduwen met daarin mijn oogappel". Stoer en zelfzeker dus.
Als 16-jarige ging ik vol overgave babysitten bij de buren. 1, 2, 3…10 (verjaardagsfeestje ;-)) kinderen: I can handle it. Tot daar: alles ok. Mama worden is mijn roeping.
En toen werd ik volwassen.
Alles wordt anders
18 kaarsjes uitgeblazen, Chrisostomos achter de rug en Leuven in zicht voor mijn hogere studies. Mijn blik op de wereld werd breder dan enkel het boerendorpje waar ik vandaan kwam. Ik wou dingen ontdekken, proeven van het leven en zeker, zéker nooit kinderen kopen.
Tijdens de studies leerde ik mijn huidige vrouw kennen, ging ik nadien flink werken en kochten we zelf een appartement. Ik begon me te settelen. Maar het twijfelen bleef. Ik was ervan overtuigd dat de 'no baby's'-fase wel ging evolueren naar een acute moederkloekgevoel eens mijn echt volwassen leven een feit was.
Twijfels, twijfels en nog eens twijfels
En toch, na een prachtig huwelijksfeest: twijfel.
Na mooie romantische verre reizen: twijfel.
Na een volledig op orde en gedecoreerd appartement: twijfel.
Na een onverwachts etentje na laat doorwerken: twijfel.
Na het eerste kindje van mijn oudste zus: twijfel.
Na de zoveelste leuke citytrip: twijfel.
Allemaal zaken (en redenen) die ik zeker moest doen voordat ik klaar zou zijn voor een kindje.
En toen kreeg mijn andere zus haar eerste kindje dat bovendien mijn (allermooiste!) metekindje werd: weg twijfel!
Wat de twijfels weggenomen hebben? Geen idee, maar plots was het er. Ik wou en zou mama worden. Plots zag ik allerhande prachtige taferelen: mijn vrouw, mijn kind en ik.
Dus dames die in dezelfde twijfelfase zitten waar ik een tijdje geleden in zat:
Plots zijn de twijfels weg. Onverwachts.
Lees van deze mama ook: '2 mama's met een kinderwens' en 'Hoe een bezoekje aan de gynaecoloog een beetje voelt als op date gaan'.
