Seks voor en na kinderen
De eerste acht weken in het leven van mijn eerste spruit, dacht ik dat wij – ik en manlief – nooit meer een conversatie in volzinnen zouden kunnen voeren. Maar dat kwam allemaal op zijn pootjes terecht.
Na twee kinderen (nachtbrakers/vroege vogels/energievretertjes/schatjes) moet ik evenwel constateren dat we nog wel kunnen praten in volzinnen (niet altijd even samenhangend, maar kom!), maar dat we ons wel in allerlei bochten (letterlijk :-)) moeten wringen om, wel ja, seks te hebben.
De ochtend
Vroeger zou dit het moment bij uitstek geweest zijn om samen te zijn. Lekker lang uitslapen, knuffelen etc. op een zaterdag- of zondagochtend …
Nu is het begrip ‘weekend’ enigszins bijgestuurd.
- De kinderen zijn al-tijd vroeger wakker dan wijzelf. En de wekker zetten om eens ongestoord samen te zijn, dat is er dan ook weer over. (We worden trouwens bijna niet meer wakker van die wekker. Vermoeid, weet je wel.)
- Bovendien gebeurt het regelmatig dat een van de kids bijna ongemerkt in ons bed is beland. Een kleine domper op de romantiek ...
De avond
Vroeger zou ook dit het moment geweest zijn om eens samen in de zetel te knuffelen, een glaasje wijn te drinken, in bed te eindigen.
Nu, euhm, wel ja:
- Meestal zijn we allebei redelijk uitgeteld na de avondspits met de kids, moeten er dan ook nog vanalle andere dingen gebeuren.
- Of suggeert manlief dat het ‘hoog tijd is om te gaan slapen’, hint, hint. Waarop ik dan nog in zeven haasten de vaatwas leegmaak, de ontbijttafel klaarzet, kledij in de droogkast prop … om dan boven te komen en te constateren dat er eentje al aan het snurken is …
De oplossing: overdagseks!?
Maar omdat intimiteit toch wel belangrijk is … zijn we ons de laatste tijd van onze creatiefste kant aan het tonen. De ochtend lukt amper, de avond van hetzelfde … dan blijft er over: overdag.
Het is natuurlijk wat het is. Overdag moet het meestal snel gaan. Want. Kinderen hebben ogen op hun rug, mark my words. Je denkt: ze zitten daar zo braaf voor televisie te zitten, en rept je snel richting bergkot/garage/gang/…. Je draait de deur op slot, uiteraard na een verwoede zoektocht naar de sleutel van die bewuste deur. Je bent net in vorm aan het komen, en daar is het. Gemorrel aan de deur … Mama, waar ben jij? Mama? Mamaaaaaaa? En dan hoor je jezelf zeggen tegen je wederhelft: 'Gewoon blijven gaan, ze zullen wel weggaan.' Zucht.
Maar kijk, er is beterschap in het vooruitzicht. Binnen enkele jaren krijgen we die twee met geen stokken meer uit hun bed ’s ochtends. En is er weer meer tijd. Voor intimiteit.
