Van plusmama met drie pubers naar zelf ook mama

9/02/2024

Door Mama Guest Moms

Mama Leen heeft een zoontje en is plusmama van drie tieners. Ze schrijft wat het met haar doet om deel uit te maken van dit bijzonder gezin.

Ik ben plusmama van 3 pubers en sinds 10 maanden ook mama van mijn zoontje Toon. Ik heb zoveel titels hier thuis: vriendin van papa, mama, die ambetante waarvan we altijd moeten opruimen, diegene die onze haren mooi stijlt, diegene die probeert gezellig cake te bakken maar het altijd doet mislukken, …. Allemaal passen ze perfect bij hoe ik ben, denk ik.

Toon is een droom van een zoontje en dus krijg ik steevast de vraag “of ik geen zin heb om Toon nog een broer of een zus te geven, want hij is zo braaf?” Neen.

Toon heeft al een grote (half)broer en twee grote (half)zussen. Ze zijn misschien 10, 12 of 15j ouder dan Toon, maar hij heeft ze al.

Tijdens mijn zwangerschap was ik angstig voor de band tussen de kinderen van Tom en mijn zoon. Al die angst blijkt compleet ongegrond te zijn. Ik word nu net heel rustig als ik denk aan het feit dat Toon later (en nu ook al) een vangnet zal hebben bij zijn broer en zussen dat niet iedereen heeft bij een broer en zus die bijvoorbeeld maar 1 jaar ouder is. Ik lach er soms met mijn pluskinderen mee als ze wat lastig zijn op papa, omdat ze weer iets niet mogen. Dan zeg ik: “och, later gaat Toon ook naar jullie bellen om te klagen over mij en papa als hij van ons ook die dingen niet mag”. Dan kijken ze fier op, alsof het een eer is die persoon te mogen zijn.

Ik had zoveel schrik voor het feit dat ik niet voor 100% kon bepalen in welk nest ik mijn zoon zou opvoeden. Nu ben ik zo blij dat dat nest al wat gevuld was en dat het voor Toon een warm nest is. Ik voel de liefde van en bescherming van Tom zijn kinderen voor hem. Ik zie dat Toon hen herkent en naar ze lacht nadat ze een week bij hun mama geweest zijn.

We dwingen niets op inzake Toon. Er zijn dagen dat precies niemand van de kinderen aandacht voor Toon heeft. Dat is helemaal ok, pubers hebben veel andere dingen aan hun hoofd. En als ik dan oplet, zie ik dat ze die dagen ook voor hun andere broer of zus minder aandacht hebben. Dus ik neem het niet persoonlijk. We geven hen de ruimte om de grote broer en zus te zijn die ze willen zijn. En dat zijn ze alle 3 op hun eigen manier meer dan ik ooit had durven hopen.

Ik ben perfect gelukkig met maar één zoontje. Hij zal opgroeien met twee ouders en 3 grote beschermengelen en die gedachte maakt me gelukkig. En laten we eerlijk zijn, zo met 6 in huis is al druk genoeg.