Bij het opruimen vond ik onlangs een schriftje terug waarin ik als prille en uiterst trotse moeder nauwgezet Robins ontwikkeling bijhield. Dat is veel moeite geweest voor bijna niks, want bijzonder interessant was het niet om te lezen dat Robin rond twee maanden zijn handjes in zijn mond begon te steken, rond vier maanden bellen blies met zijn speeksel en rond vijf maanden per ongeluk van buik naar rug kon rollen.
Grappiger waren zijn uitspraken. Toen hij net twee was, zei hij eens ‘Niks van!’, terwijl hij een speelgoedje voor babybroer Leons neus weggriste. Op die leeftijd zei hij ook kippeboe in plaats van kiekeboe en eier in plaats van uier. En vroeg hij eens of ik ook een eier had, maar daar ga ik niet over uitweiden.
Van Leon heb ik ook nog wel wat bewaard, bijvoorbeeld dat die bijna een jaar lang enthousiast ‘zes!’ antwoordde op eender welke vraag, óók als je naar een vierkantswortel of aftreksommen over de brug vroeg. En dat ik hem als kleuter IKEA hoorde zeggen bij het opzeggen van het alfabet. Nadat hij vol trots had verkondigd dat hij tot twintig had getollen. Enfin, ik ga stoppen over Leon, want hij gaat dit al niet graag hebben.
Die arme Victor moet het helaas doen met wat ik over hem nog uit mijn geheugen kan graven, wat helaas niet echt om over naar huis te schrijven is. Maar gelukkig heb ik intussen al ruim twee jaar een blog, waarin ik onder andere aparte uitspraken grondig kan documenteren. Zo ook in deze blogpost.
Onlangs moest Marcel een dagje naar een klant. Hij was ’s morgens heel vroeg vertrokken, lang voor wij uit onze nest rolden. De kinderen zijn uiteraard enorm gehecht aan die lieve Marcel, en Robin uitte al vlug zijn ongenoegen door klaaglijk ‘Waarom heeft papa ons verlaten?’ te vragen. Victor deed er later nog een schepje bovenop met ‘Ik weet al niet meer hoe papa eruit ziet’. Ik weet ook niet van wie ze dat gevoel voor drama hebben.
Leon is wat droger dan de andere twee, en ook gewiekster. Zo luisde hij Victor er onlangs in met de volgende vraag: ‘Victor, wie heeft het meeste chromosomen, jij of ik?’ -‘Ikke!’
Je ziet, lieve lezer, ook als ze de kleutertijd voorbij zijn, blijven kinderen een bron van vermaak. En ook een bron van heel wat andere dingen. Maar dat is stof voor een volgende blog.
