‘Mijn tijd zit erop’: het verdriet rond ongeïnteresseerde grootouders

Het lijkt een fenomeen te zijn waar veel ouders van onze generatie zich in herkennen. Zo schrijft een mama op een Reddit-forum: ‘Vandaag heeft mijn mama voor de eerste keer OOIT mijn kinderen opgehaald om met hen naar het park te gaan. Ze zijn vier en vijf jaar oud. We wonen nochtans echt niet ver van de grootouders: mijn moeder woont op zo’n tien kilometer, mijn schoonouders op 3 kilometer.’

‘Mijn eigen jeugd was helemaal anders. Toen ik klein was, bleef ik soms een hele week bij mijn grootouders. Ze gingen met mij op uitstap en waren erg betrokken. Maar helaas is dat niet het geval bij de grootouders van mijn kinderen. En ik merk dat ik hier niet alleen in ben. Mijn moeder en schoonmoeder tonen geen enkele interesse, en datzelfde zie ik bij een aantal (niet alle) van mijn vrienden.’

‘Het lijkt alsof onze ouders de mening hebben: ‘Jij hebt ervoor gekozen om kinderen te krijgen, los het zelf maar op. Mijn tijd zit erop.’ Ik vind geen oppas in de buurt, dus mijn man en ik gaan nooit op date samen.’

‘Over een paar maanden verhuizen we, dan gaan we een heel eind verder gaan wonen. Verdere familieleden blijven maar vragen “hoe we in hemelsnaam al die steun kunnen achterlaten door zo ver weg te gaan?”, maar daar moeten we heel hard om lachen.’

De moeder is duidelijk niet alleen, zo blijkt uit de talloze reacties op haar bericht: 

‘Je bent niet alleen. De algemene consensus is dat ongeïnteresseerde ouders ook ongeïnteresseerde grootouders worden. Mijn moeder is op pensioen maar zit haar kleinkinderen nauwelijks.’ 

‘Ik las eens dat hoe iemand tegenover het grootouderschap staat weerspiegelt hoe ze over het ouderschap dachten. Mijn ouders deden het minimale als ouders en zijn nu waardeloze grootouders. Dus voor mij klopt dat idee.’ 

‘Mijn schoonmoeder heeft een zesde zintuig: elke keer als mijn man en ik echt een date plannen en we haar gevraagd hebben om op de kinderen te passen, krijgt ze heel toevallig net een verkoudheid een paar uur voordat we de kinderen zouden brengen.’ 

‘Mijn moeder smeekte mijn man en mij jarenlang om kinderen te krijgen. We waren al tien jaar getrouwd toen we besloten om ervoor te gaan. Toen ik zes maanden zwanger was, kozen mijn moeder en stiefvader ervoor om aan de andere kant van het land te gaan wonen. We zijn ondertussen 15 jaar later – en mijn moeder heeft nog NOOIT op mijn dochter gepast of één-op-één tijd met haar doorgebracht. Echt nog nooit, en ze heeft er ook nog nooit om gevraagd.’ 

Toch zijn er ook veel grootouders die wél heel betrokken zijn. ‘Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ik het zou doen zonder mijn ouders. Mijn moeder past wekelijks op de kinderen. Toen ik klein was, hebben mijn grootouders misschien twee keer op mij gepast in mijn hele kindertijd. Het hangt echt af van de situatie.’ 

Bron: Kidspot