Het is echt niet fijn om zo vaak opmerkingen te krijgen omdat onze zoon kleiner is dan gemiddeld
Ons zoontje zit in het lager onderwijs en ja, hij groeit niet zo snel en is een pak kleiner dan al zijn vriendjes in de klas. Zó vaak moeten wij opmerkingen van ouders horen en dat doet ons als ouders best wat pijn.
Want er is helemaal geen probleem: hij is echt onwaarschijnlijk weinig ziek, en doet het bijzonder goed in de klas.
Enkele jaren terug kregen we zó vaak opmerkingen, allemaal misschien grappig en luchtig bedoeld, dat we ineens begonnen twijfelen of er iets mis was. We gingen naar de kinderarts voor enkele testen, en zij besloot: “Mama, hij is zo gezond als een vis. Wees blij, en laat het nu zelf ook los!”
En dat proberen we, maar nog steeds vinden sommige mama’s het kunnen om luidop opmerkingen te geven “Maar zie toch, wat een verschil.”
Wij proberen die reacties te relativeren, maar hij hoort ze natuurlijk ook. Op vandaag merken we niet dat hij het zich aantrekt, maar wat als dat verandert? Zeker omdat het middelbaar dichterbij komt en de puberteit er bijna aankomt.
Bovendien horen hun eigen kinderen het ook.
Welk voorbeeld geef je dan als ouder? :-(
