15 dingen die mensen vriendelijk verzwijgen als je zwanger bent

Claire Zulky kent het wel, maar vraagt zich af of mama’s toch niet een beetje voorbereid moeten worden.  

“Natuurlijk wil je hormonaal onstabiele vrouwen niet al angst aanjagen op voorhand, maar tegelijk denk ik: is het wel zoveel beter dat ze van niets weten? Volgens mij is er iets te veel mythe over wat jonge moeders met hun baby’s kunnen en moeten doen.”

Ze publiceerde een lijstje, waar we ons losjes op gebaseerd hebben voor deze ‘wat aanstaande mama’s zouden moeten weten’.

1. Een bevalling heb je niet op volledig in de hand. Het is goed om op voorhand min of meer te weten wat je wel en niet wil en waarom, maar er zijn altijd die omstandigheden die alles veranderen, zoals een baby die gezellig in stuit gaat liggen of pre-eclampsie bij de moeder. Die baby komt er wel uit, fixeer je gewoon niet te erg op hoé.
2. En ja, je zal meer van je lichaam aan meer mensen laten zien dan je voor mogelijk zou houden. En je zal er weinig tot niets om geven.
3. Wie heeft bedacht dat je de laatste weken (of, euh, maanden) voor een bevalling zo slecht slaapt? Is dat een voorbereiding op het slaaptekort of gewoon om je te pesten?
4. Je zal nooit echt ‘gedaan’ hebben met de was in de nabije toekomst. (En soms duurt het een paar dagen voor de was geplooid raakt. Of in de kast geraakt. Als ie ooit nog in de kast geraakt).
5. Soms voelt het alsof je niets anders doet dan je baby aan je borst te leggen of flesjes af te wassen, waarna het allemaal opnieuw begint.
6. Sommige problemen hebben geen oplossing, zoals de baby ‘doen’ slapen. De vele ‘oplossingen’ doen je geloven dat je controle hebt, maar dat is niet zo. De frustratie over het controleverlies is eigenlijk nog erger dan het ‘probleem’ met slapen. Aanvaard dat het is wat het is en het wordt (iets) gemakkelijker.
7. Maak nooit avondplannen als je een pasgeboren baby hebt. Als je nog maar dénkt dat ‘hij vanavond wel goed zal slapen’, dan kan je het vergeten. Droom dan ook nooit over ‘vanaf 7 uur, als de baby slaapt, kan ik x kijken, y doen of nog eens met twee handen eten.’ Ze ruiken het. Echt.
8. Alles wordt lastiger als het donker is. Ook al is het nog maar vijf uur ‘s avonds. Zodra het (zon)licht verdwenen is, is je geduld op. Heel vreemd.
9. Soms vraag je je af of alles ooit nog ‘normaal’ zal worden. Het antwoord is dat er nu een nieuwe ‘normaal’ is. Voor je depressief wordt: wat 'normaal' inhoudt, dat verandert met de fase van het kind.
10. Mensen zullen je constant vragen ‘of je aan het genieten bent’, ‘of je ook zo verliefd bent’, ‘dat je je baby zou willen opeten’ en je zal ‘ja’ zeggen en soms ‘nee’ denken. Het komt wel, maar niet altijd onmiddellijk.
11. Je zal ook horen ‘dat het toch onbegrijpelijk is dat iemand zoiets pijn wil doen’, maar er komt een moment (of zelfs een paar) dat je begint in te zien waarom mensen heel soms hun kiddo aan een kapstokje aan de muur zouden willen plakken. Je doet het niet, maar je begint te snappen waarom.
12. Zeg gewoon en altijd onmiddellijk ‘ja’ als mensen vragen of ze kunnen helpen. De stomste klusjes eerst of alles waardoor jij kan bijslapen, een wandeling kan maken of het huis uitkan om boodschappen te doen. (tip: kraamzorg!)
13. Je zal veel meer wenen. Van vermoeidheid, van geluk, van de kat die zijn teen heeft gestoten of een combinatie van alles.
14. Soms zal je gewoon letterlijk niet weten wat je moet doen. Je wil gewoon ‘het beste’ doen. Het geheim is dat de meeste opties die je overweegt, ongeveer even goed zijn (alles behalve beslissingen die bewust pijn inhouden voor jou of de baby)
15. Uiteindelijk ga je een soort geluk voelen dat je nog nooit eerder hebt gevoeld, en snap je alle clichés. Het kan even duren, maar het komt wel. Uiteindelijk.