Als je mij een aantal jaar geleden had gevraagd wat mijn grootste prestatie was, dan zou ik wellicht staan ratelen hebben over successen in mijn carrière of over financiële winsten. Of misschien zou ik iets gezegd hebben over de reizen die ik al heb gemaakt. Ik werd nogal gedreven door mijn ambities, door “succes”. Ik had het al helemaal uitgestippeld. Ik vinkte lijstjes af en dacht: “hoe meer ik doe, hoe gelukkiger ik zal worden.”
Maar mijn lieve schatjes, in de tien jaar waarin ik ondertussen mama ben, heb ik me iets gerealiseerd. Wat er ook gebeurt, er is niets wat ik ooit nog zal doen in mijn leven dat ook maar kan tippen aan jullie mama zijn.
Ik heb me gerealiseerd dat mijn prestaties niet worden afgemeten in geld, maar in knuffels en kusjes. In elke keer dat we ‘I love you’ zeggen tegen elkaar.
Mijn prestaties worden niet bepaald door de lof van anderen, ze worden gedefinieerd door mijn liefde voor jullie, die nooit zal stoppen. Mijn prestaties worden gedefinieerd door de wetenschap dat ik er voor jullie ben, wat er ook gebeurt. Dat ik jullie grootste fan ben. Dat ik jullie bescherm, jullie dingen bijleer en dat jullie op mij kunnen vertrouwen.
Mijn prestaties worden gedefinieerd door de waarheid dat ik altijd trots zal zijn op jullie. Ze worden bepaald doordat ik er getuige van mag zijn dat jullie zulke TOP-kinderen zijn, dat jullie het zo goed doen. Dat ik onvoorwaardelijk van jullie hou, nu en voor altijd.
Natuurlijk zijn er momenten waarop ik behoorlijk fantastische dingen bereik in mijn leven naast jullie mama zijn. Momenten die ik vier. Soms gaat het dan om financiële winsten, om successen in mijn carrière, andere keren gaat het om dingen die ik gewoon wilde bereiken en waar ik naar streefde, zoals een halve marathon uitlopen.
Of ik dan trots ben op die dingen? Absoluut. Ik wil een voorbeeld zijn voor jullie en aantonen dat je alles kan bereiken in het leven wat jullie maar willen. Dat de wereld aan jullie voeten ligt. Maar die momenten zijn totaal niet te vergelijken met de trots die ik voel omdat ik jullie mama ben.
Want weet je, lieve schatten, er is geen bedrag ter wereld waarmee ik het gevoel kan kopen van jullie armen rond mijn nek. Het gevoel van puur geluk wanneer ik zie dat jullie gelukkig zijn, dat jullie het goed doen, dat jullie groeien en bloeien. Met geen geld ter wereld kan ik die speciale band tussen ons kopen.
Mijn grootste prestatie zijn jullie, en dat zal altijd zo blijven. Geen promotie, geen opslag kan dat gevoel van trots of geluk evenaren. Er is niets waar ik trotser op zou kunnen zijn dan jullie te zien uitgroeien tot die fantastische personen die jullie zijn.
Ik ga niet liegen, het is niet altijd gemakkelijk. Natuurlijk niet. Soms ben ik doodmoe. Ben ik gefrustreerd. Moet ik huilen. Heb ik wanhopig nood aan tijd voor mezelf. Maar dat is het allemaal waard en ik zal altijd voor jullie kiezen.
Ik weet dat sommige mensen het moederschap niet als een prestatie zien. Ze vinden dat het gewoon deel uitmaakt van het leven. Maar zij zien jullie niet zoals ik jou zie. Sommige mensen vragen zich misschien af waarom ik mijn carrière op een lager pitje gezet heb voor jullie. Maar zij kennen jullie niet zoals ik jullie ken. Zij voelen niet hoe mijn hart overloopt van trots als ik zie hoe goed jullie het doen. Zij beseffen niet hoeveel eer het voor mij is om jullie mama te mogen zijn.
De waarheid is dat jullie mijn levenswerk zijn. Jullie zijn wat ik achterlaat op deze wereld.
Jullie zijn mijn grootste prestatie, en dat zullen jullie altijd blijven.
