Kunnen we een klein beetje verdraagzamer worden?
Algemeen lijkt iedereen het er wel over eens te zijn: momshaming is not done. Maar blijkbaar kruipt het er onbewust toch sneller in dan we denken. Want de voorbije dagen/weken keken wij met stijgende verbazing naar alle commentaren en reacties. Alleen al rond het onderwerp ‘Sinterklaas’ werd er een serieus boompje opgezet, en dan hebben we het nog niet eens over andere onderwerpen.
We geven enkele voorbeelden rond Sinterklaas, maar evengoed had het kunnen gaan over iemand die haar hart lucht omdat ze niet zwanger raakt en commentaar krijgt omdat ze ‘te snel klaagt’, om maar iets te zeggen.
Als we maar commentaar kunnen geven
"Sinterklaas die al komt voor 6 december? Een schande!"
"Zo veel cadeautjes of zo’n groot budget voor een kind? Dat moet wel een verwend rotkind worden, waar gaat dat naartoe met de wereld?"
"Een grapje over ‘braaf zijn kindjes, want anders komt Sinterklaas niet langs’? Moord en brand! Sinterklaas zo misbruiken! Daar komt je kind ongetwijfeld getraumatiseerd uit."
"Een kind dat zijn tutjes afgeeft aan Sinterklaas? Wat een loedermoeder zeg, neem je verantwoordelijkheid zelf, daar dient de Sint niet voor. En weet je dan niet dat de zuigbehoefte van je kind op die leeftijd nog te groot is om hem zijn tutjes af te nemen?!"
Eerlijk? Ik word daar een beetje triest van. En moe, heel erg moe.
Open community
Bij Mama Baas proberen we een open community te zijn, waarin alle soorten verhalen een plaatsje krijgen en waarin alle mama’s zich wel in een aantal van die verhalen kunnen herkennen. We willen een plek bieden voor iedereen om gewoon eerlijk te vertellen of te lezen over alle ups en downs van het moederschap. Een plek waar mama’s niet met de vinger worden gewezen, maar waar het gevoel heerst dat we allemaal het beste willen en dat we allemaal met twijfels en onzekerheden zitten.
Misschien kan je je niet in álle onderwerpen of meningen helemaal vinden, maar dat hoeft ook niet. Haal eruit wat voor jou interessant of herkenbaar is, en laat de ruimte voor anderen om zich in andere onderwerpen of meningen te herkennen.
Prioriteiten
Misschien moeten we allemaal even collectief in de spiegel kijken. En daarbij toch een beetje beschaamd worden en een beetje beginnen te blozen. Misschien wordt het toch even tijd om onze prioriteiten op orde te krijgen.
Gezinnen kunnen hun energierekening niet meer betalen. Oekraïners zijn nog altijd op de vlucht voor de oorlog in hun land. In Iran moeten ze actie voeren opdat vrouwen wat meer rechten zouden hebben. Wereldwijd worden kinderen misbruikt, mishandeld of vermoord. Het klimaat gaat er aan een rampzalig tempo op achteruit.
Maar hé, laten we onze focus leggen op wat er echt toe doet. Die mama die net vol liefde de Sinttafel heeft klaar gezet en zit te popelen om de blije gezichtjes van haar kinderen te zien, die moeten we er toch wel even op wijzen dat het nog véél te vroeg is daarvoor. Echt waar, vier dagen vroeger, wat dénkt die vrouw nu eigenlijk? En dan nog zovéél voor dat kind, nee, dat is ongehoord.
Hup, weg sfeer.
Natuurlijk mag je een mening hebben. Maar als je mening iemand anders een slecht gevoel geeft of het gevoel geeft dat die zich moet verdedigen, dan is het maar de vraag of die mening het verkondigen waard is.
Om in het achterhoofd te houden…
Misschien een paar dingen om in het achterhoofd te houden vooraleer je commentaar levert…
- Elke mama/kind/situatie is anders.
Je kent nooit het hele verhaal. Je krijgt één facet te horen. Elke mama heeft haar eigen verhaal, elke mama kent haar kinderen het beste, heeft haar karakter en haar manier van opvoeden. Laat ons ervan uit gaan dat elke mama ook het beste voor ogen heeft voor haar kind. Wie zijn wij dan om commentaar te leveren? - Zou je die reactie ook in het echte leven geven, tegen iemand die je niet echt (goed) kent?
Of voelt het heel veilig allemaal, achter je computer, en zou je dat anders nooit durven? Er is nochtans weinig verschil. Achter elk verhaal zit een échte mama, een echte vrouw, van vlees en bloed. Alle ‘anonieme’ commentaar komt aan bij de persoon in kwestie… - Help je écht iemand verder met hetgeen je post, of help je alleen je eigen gevoel?
Natuurlijk kan je iemand informatie geven als die daarom vraagt. Maar jouw waarheid als dé enige waarheid verkondigen, en een ander daarbij een slecht gevoel geven, dat is niet ‘iemand helpen door informatie te geven’.
Hoe verschillend de aanpak van alle mama’s en papa’s ook is, ik hoop dat we het over één ding eens zijn. Dat we als mama of papa het goeie voorbeeld moeten geven aan onze kinderen. Laat ons dus tonen aan onze kinderen dat het niet nodig is om een ander onderuit te halen om jezelf beter te voelen. Monkey see monkey do, weet je wel…