Soms is gewoon goed echt goed genoeg
In mijn hoofd heeft mijn kind me voltijds nodig
Ik denk dat mijn peuter en kleuter de hele tijd hun mama heel nabij willen. Maar is dat wel zo? Ik weet dat zij best even zonder mij kunnen. Meer nog, ze genieten van stiekem ondernemen, dingen uitproberen, bij leeftijdsgenootjes zijn.
Ik moet dus niet zo streng zijn voor mezelf
Wat nam ik veel hooi op mijn vork de voorbij jaren. Hele dagen rennen om mijn kind zo vroeg mogelijk op te halen. Als een echte helikoptermoeder elk speeltuinavontuur begeleiden. Constant boekjes voorlezen en samen torens bouwen.
Bij kind 2 doe ik al minder moeite
Maar alleen omdat ik merk dat hij zo sneller groeit. Door mijn kinderen los te laten, krijgen ze meer zelfvertrouwen. Ze moeten hun fantasie gebruiken en leren om alleen te spelen. Ik zal altijd een aanwezige moeder blijven. Maar door meer aan mezelf te denken, doe ik mijn kinderen zeker niet te kort.
Het heeft me een paar jaar gekost om er relaxter mee om te gaan. Ik hoef niet alles perfect te doen. Een altijd aanwezige ouder is trouwens niet als vanzelfsprekend perfect. Liefde groeit waar het de ruimte krijgt om te bloeien.
