Papa biecht op: ‘Daarom help ik niet in het huishouden!’

‘Ik wil niets doen in het huishouden, omdat mijn vrouw thuisblijft voor de kinderen. Ik begrijp dat het egoïstisch klinkt, maar ik heb daar een goede reden voor. Ik zal beginnen bij het begin. Mijn vrouw en ik zijn vier jaar samen, waarvan één jaar getrouwd. Zes maanden geleden kregen we ons eerste kind. Het was de bedoeling dat mijn vrouw twee maanden geleden weer aan het werk zou gaan. Maar toen het zover was, vertelde ze dat ze zich schuldig en verdrietig zou voelen als ons kind naar de kinderopvang zou moeten. Daarom wilde ze thuisblijven. We hebben nog gezocht naar andere oplossingen, maar ze was al vastbesloten. Niets kon haar nog op andere gedachten brengen.

Extra uren kloppen

Op dat moment leek het alsof ik geen keuze had, dus begon ik uit te rekenen hoeveel ik extra zou moeten werken om haar inkomen te compenseren. Normaal werk ik 45 uur per week (9 uur per dag, 5 dagen per week), maar zonder haar inkomen zou dat minstens 65 à 70 uur moeten zijn (9 à 10 uur per dag, 7 dagen per week). Tien uur per dag, élke dag van de week: héél heftig…
Ik vertelde mijn vrouw hoe zwaar dat zou zijn, en ze probeerde me te overtuigen door te zeggen dat ik ook ‘offers moest brengen’ voor ons kind. Ze beloofde alle zorg voor ons kind en het huishouden op zich te nemen, zodat ik thuis niks hoefde te doen. Zelfs zonder huishoudelijke taken vond ik mijn nieuwe werkschema extreem, maar ik stemde met tegenzin in omdat ik het gevoel had dat ik geen andere keuze had. Mijn vrouw nam ontslag en ik begon met de extra werkuren. Mijn dag begint nu om 5 uur ’s ochtends met sporten – het enige wat me nog op de been houdt. Daarna werk ik van 7 tot 17 uur en kom ik om 17u30 doodmoe thuis. Dan wil ik eigenlijk alleen maar douchen en uitrusten.

De eerste maand ging het vlot. Mijn vrouw hield zich aan haar belofte en deed het huishouden. Maar daarna begon ze me toch om hulp te vragen. Telkens herinnerde ik haar aan onze afspraak, waarop ze geïrriteerd leek, maar uiteindelijk toch zelf alles deed. Twee dagen geleden zei ze dat ze moe was en vroeg ze me om het avondeten te maken. Ik weigerde botweg en zei dat het niet was wat we afgesproken hadden. Ik heb vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ze niets van mij mocht verwachten op het gebied van huishouden. Ze keek me woedend aan, maar stond op en maakte toch het eten klaar. Sindsdien negeert ze mij. Ik ben ontzettend kwaad en teleurgesteld omdat ze mij eerst 25 uur per week extra laat werken, en nu ook nog vraagt om te helpen in het huishouden. Ze probeert mij te manipuleren door mij te negeren, ik word er zot van! Maar tegelijk twijfel ik ook. Ligt het aan mij? Ben ik dan écht zo gemeen en egoïstisch omdat ik weiger iets in het huishouden te doen?’