Als je kind een klein ikje is geworden

Ik kan het zelf wel

Enkele dagen geleden ging ik Eli uit bed halen. Toen ik beneden kwam, liep Jonah net opnieuw de woonkamer binnen. “Mama, ik ben even naar het toilet geweest.” Ik stond versteld te kijken. Hij had alles zelf gedaan. Enkel zijn pyjamabroek had hij een beetje in Steve Urkel-stijl opgetrokken. Tot voor kort deed ik de deur naar het toilet open, zijn broek naar beneden en weer naar boven.

Wie ben ik?

Hij is de laatste tijd ook bezig met 'ik' en wie hij is. Tot voor kort toonde hij geen enkele interesse in winkelen. Mama koos de kledij en hij deed ze aan. Als we nu een kledingwinkel binnenstappen, is dat wel anders. ‘Kijk mama, die is mooi en die ook. Ooooh en daar met een robot!’ Ik heb dus geen vrij spel meer, maar moet voortaan onderhandelen met mijn kleine stijlgoeroe in spe. Onze smaken verschillen nogal.

Eigen zelf

En dan heb ik het nog niet gehad over zijn 'eigen zelf'. Hij gebruikt die uitdrukking steeds frequenter. En los van de grammaticale correctheid, toont het vooral hoe Jonah een 'ikje' aan het worden is.

‘Mama, dat is wel van mijn eigen zelf en niet van Eli.’

‘Mama, mijn eigen zelf heeft nu honger.’

‘Mama, mijn eigen zelf zegt dat blauw mooi is.’

Om maar een paar voorbeeldjes te geven.