Met de komst van ons tweede kindje zagen mijn man en ik in dat fulltime werken er voor mij niet meer in zat. Mijn man is aannemer, waarbij hij soms ’s nachts moet werken of op werven blijft slapen waardoor ik er tijdens de week geregeld alleen voor sta.
Hoe onnozel dit nu misschien lijkt, maar tijdens mijn studies had ik er nooit bij stil gestaan dat ik dergelijke keuzes zou moeten maken. Ik wist dat ik later zeker kindjes wilde, maar ik had nooit gedacht dat de combinatie werk en gezin best wel pittig kon zijn.
Op de Unief of Hogeschool zeggen ze zulke dingen niet en dan ben je ook met andere dingen bezig ;-).
Momenteel werk ik 4/5, waarbij ik over de middagen door werk zodat ik de kindjes zoveel mogelijk zelf van school kan afhalen. Veel mensen gaan er echter foutief van uit dat ik minder ambities dan vroeger heb omdat ik niet meer fulltime werk.
Ik denk dat ik voor alle mama’s in deze situatie spreek dat ik net ambitieuzer ben dan ooit tevoren - ik wil er zoveel mogelijk zijn voor mijn gezin, maar ook nog met voldoende energie en kracht mijn job (die ik overigens heel graag doe) blijven uitoefenen.
En aan de mama’s die de keuze hebben gemaakt om toch fulltime te blijven werken, eveneens respect – daarom ben je zeker niet minder ambitieus als mama.
Elk gezin is immers anders, elk kind is anders, elke job is anders en elke mama is anders.
Elke mama doet haar best en maakt de keuze die voor haar gezin en haarzelf het beste aanvoelt en werkt.
Je weet wat ze zeggen: happy mama, happy kids! ;-)
