Je kent de uitdrukking vast wel: it takes a village to raise a child. En dat betekent ook dat we elkaar moeten helpen en bijstaan met raad en daad. Geen betere expert als het gaat over het opvoeden van tieners dan … andere ouders van tieners die hun ervaringen delen! We vroegen naar jullie ultieme tips, en delen die nu graag.
Heb geduld, geduld, en nog eens geduld.
Blijf altijd zeggen én tonen dat je hen graag ziet.
Choose your battles.
Sta altijd open voor een gesprek, en kaart vooral zelf ook de moeilijke onderwerpen aan zoals seks, roken, alcohol of drugs durven – ook al vinden ze dat cringe.
Toon interesse in wat ze doen, wat ze leuk vinden en de mensen met wie ze omgaan.
Vergeet het pad dat jij in gedachten had voor je kind. Tieners zijn individuen met hun eigen karakter, mening, plannen, dromen, talenten … Je kan het eens zijn dat jullie het oneens zijn met elkaar, maar luister naar de mening en de gevoelens van je puber en respecteer die. Leg bij heikele punten uit waarom jij grenzen stelt of beslissingen neemt. Tieners geven het niet graag toe, maar ze leren op die manier ook dingen vanuit jouw perspectief te zien – en soms leer jij van hen en stel je je mening bij.
Blijf ademen (en tel tot tien als dat nodig is).
Houd vol. Je ziet het resultaat van je volharding niet meteen. Alleen afwassen of zelf hun rommel opruimen is misschien gemakkelijker dan het vijf (of duizend) keer te moeten vragen, maar wat leren ze daarmee?
Thuis zie je soms de ergste versie van je kind, maar het is hoe ze zich elders gedragen dat toont of je opvoeding haar vruchten afwerpt. Als ze ergens gaan logeren en daar wél spontaan meehelpen, als de leerkracht zegt dat je kind altijd beleefd is, … : dat zijn jouw pluimen. Nog een goeie bevestiging: één van je kinderen jouw woorden horen herhalen tegen een jonger kind.
Ga nooit slapen zonder te zeggen dat je hen graag ziet.
Blijf altijd het onverwachte verwachten. Ze blijven verrassen – in alle opzichten.
Houd in je achterhoofd “het is maar een fase, ook dit gaat voorbij”.
Ga nooit in discussie met een tiener: dat dient tot niets.
Denk aan hoe je zelf was toen je jong was.
Probeer elke situatie zonder (voor)oordelen te bekijken.
Eet samen aan tafel. Dan vertellen ze over hun dag en komen er ook onderwerpen naar boven waar ze mee zitten.
Onthoud: jij bent je kinderen niet en vice versa. Denk dus niet “ik heb die fout ook gemaakt, maar ik weet nu beter dus ze moeten naar mij luisteren”. Jouw waarheid is de hunne niet.
Zie hen onvoorwaardelijk graag.
Leer hen dat fouten maken mag, en als je er eerlijk over bent het alleen maar goed is. Dan kan je samen zoeken naar een oplossing. Want alleen als ze eerlijk zijn kan je helpen.
Laat hen je kwetsbare zelf en je persoonlijke struggles zien. Van je ouders zien dat het oké is om je ven niet oké te voelen is zo waardevol om zelf open te zijn en om te gaan met eigen emoties en struggles. Die extra knuffels die je krijgt op zo’n momentje zijn mooi meegenomen.
Laat hen doen, ook als ze tegen de muur dreigen te lopen.
Dring geen gesprek op, maar wees er fysiek zoveel mogelijk: na school, ’s avonds in de zetel, op sportwedstrijden, tijdens de examenperiodes … En als ze spontaan iets vertellen: luister met volle aandacht en beoordeel nooit. Geef alleen context en perspectief.
Doe samen dingen die je allebei leuk vindt. Shoppen, een serie kijken, samen koken … Als dat gezellig is, zijn de mindere momenten veel beter te dragen. Zet jullie relatie voorop, en wees niet te veel bezig met hoe het allemaal zou horen te zijn.
Investeer in een goeie band met je kind. Als je tiener een probleem heeft, wil je niet dat hij/zij denkt “mijn ouders gaan kwaad zijn” maar wel “ik bel mijn ouders en vraag ze om raad”.
