Co-ouderschap: als je alleen aan de kar moet trekken om je kind te motiveren voor school

Zoon 2, die dus in het eerste middelbaar zit, is geboren op 35 weken maar houdt hier geen achterstand aan over. Integendeel, hij is heel pienter. En daar wringt eigenlijk het schoentje. Hij is door de lagere school gefietst zonder enige inspanning. Leren moest hij nooit doen. Hij pikte alles op in de klas. Ook huiswerk was nooit aan de orde. Hij was op school altijd veel vroeger klaar met zijn oefeningen dan de rest, waardoor hij zijn huiswerk al in de klas maakte tijdens de tijd die hij dan over had.
 
Maar nu zit hij dus in het middelbaar. En daar werkt dat zo niet. Het probleem is dat hij in zijn vroege schoolcarrière nooit een studeerhouding heeft gekweekt, aangezien het allemaal vanzelf ging.

Gevolg: op zijn eerste eerste rapport dit schooljaar had hij op 8 van de 10 vakken een onvoldoende. En de vakken waarvoor hij erdoor was, waren LO en beeld. Met andere woorden, niets waar je voor kan studeren.

Alle hens aan dek dus. Hij moet nu helemaal opnieuw leren leren. Dat betekent dat ik elke zaterdag samen met hem een weekschema opstel: welke toetsen moeten wanneer afgelegd en dus voorbereid en gestudeerd worden? En welke taken moeten tegen wanneer ingediend en dus gemaakt worden?

Voor elke toets maak ik nu samen met hem een samenvatting om het behapbaar te maken. Want als hij meer dan 4 pagina's voor zijn neus krijgt, panikeert hij. Hij moet 2 dagen op voorhand dan alle leerstof minstens 3 x hardop lezen en de dag ervoor ook luidop instuderen. Ik vraag hem ook op en verwacht een minimum vooraleer ik het loslaat.

Dit vraagt natuurlijk enorm veel inspanning van ons beiden. Maar ik weiger om het los te laten. Hij is slim genoeg, daar gaat het niet om. Maar hij weet gewoon niet hoe hij er zelfstandig aan moet beginnen.

Maar dan ... Mijn zonen zijn maar om de 2 weken bij mij (co-ouderschap) en spijtig genoeg gebeurt dit dus allemaal niet in de week bij de papa. Die maakt wel mee een weekplanning maar geen samenvattingen, geen controle van de taken en de lessen worden niet opgevraagd. Er is dan ook een heel duidelijk verschil in zijn resultaten die weken. 

Ik vraag me echt af of het allemaal wel zin heeft op deze manier. Maar loslaten kan ik het niet. Ik wil mijn zoon alle kansen geven om te leren, zodat hij op termijn toch alles zelfstandig kan aanpakken. En daarbij is het nu even dringend nodig om alle slechte resultaten op te halen zodat hij toch gewoon in de A-stroom kan blijven. Want daar hoort hij te zitten. 

Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen de B-stroom. Voor mijn oudste zoon was dat de ideale oplossing: hij is nu veel zelfverzekerder en gaat weer liever naar school. Maar je hypothekeert daar ook een deel van hun toekomst mee. En voor zoon 2 is dat nu eenmaal niet aan de orde.

Ach, ik weet het, het is wat het is. Maar soms lig je daar als geëngageerde moeder nu eenmaal wakker van. Want het zijn toch wel je kinderen. En willen we niet allemaal dat ze alle kansen krijgen?

Cindy