Woedeaanvallen, stampende voeten, boze gezichten … De kleuterperiode zit bij menig ouders nog vers in het geheugen. Haha, je dacht dat ik het over tieners had? Zelfde gedrag, andere levensfase!
Ergens tussen die driftbuien van toen door werden mij twee zaken beloofd door mijn omgeving:
Als de peuterpuberteit nu al zo hevig is, zal de echte puberteit veel milder zijn.
Nog eventjes en ze zit in de lagere school; dat is echt de allerleukste tijd. Ze luisteren dan sneller, zijn al veel zelfstandiger, gedaan met drama.
Leugens! Dikke vette leugens!!
Welkom in de wondere wereld van de tiener
Op een zonnige middag afgelopen zomer besloot mijn dochter out of the blue te beginnen puberen! Zo simpel was het, in één klap gedaan met kind zijn, het was welletjes geweest, nu werd het tijd om groot te worden. Mijn naïeve zelf dacht dat dit pas in het middelbaar startte, maar neen hoor!
Plotse huilbuien voor ‘niets’, boos voor het minste dat fout gaat, fysiek zelfs geen glimlach meer op haar gezicht kunnen toveren. Echt triest om je immer enthousiaste meisje op zo’n korte tijd naar een rothumeur te zien gaan dat enkele dagen na elkaar kan aanhouden. Helemaal met zichzelf in de knoop, niet wetende wat er gebeurt.
Onze eerste reactie als ouders in deze nieuwe fase was euh … boos zijn op het gedrag dat ze stelde, zo kenden we haar niet?! Pas enige tijd later hadden we zelf meer door wat er aan de hand was en wijzigde onze aanpak. Gelukkig zijn moeders (in mijn omgeving toch) nogal open en praatgraag en binnen de kortste keren kreeg ik uit diverse hoeken handvaten aangereikt. Voor zowel de (pre)puber als voor ons; de nieuwste aanwinsten in de ‘ouders van tieners’-groep.
Dochterlief leest nu in een boek op haar maat wat er gaande is in haar hoofd en houdt met een mood tracker bij hoe haar dag geweest is. We communiceren heel open en ik maak wat extra tijd voor de typische girltalk over vriendinnen in de hoop dat ze mij die verhalen nog zo lang mogelijk komt vertellen. Haar papa doet hetzelfde maar dan met gezelschapsspelletjes; qualitytime is key!
Vuurtoren in een woeste zee
Ikzelf ben nogal actiegericht, dus volgde meteen al een webinar over tieners ook al hadden we pas één stap gezet in heel het pubergegeven. Sven Bussens (van het boek ‘Ouders in nesten’) opende met het beeld van een vuurtoren in een woeste zee; een veilige haven creëren van waar tieners kunnen uitvaren en naar blijven terugkomen. Het was een beeld dat ik nodig had om erin te geloven dat we goed bezig waren en dat het wel zal lukken zolang we er voor haar blijven zijn.
Intussen kan ze al terug lachen, tot slappe lach zelfs; ook de positieve emoties hebben uitschieters! Knuffels komt ze gelukkig ook nog altijd halen. Toen ze drie was, zei ze nog schattig “ik ga je warm afpakken” en zoveel jaar later laat ik haar dat nog altijd met veel plezier doen!
