Die eerste keren je baby afzetten bij de crèche, hoe overleef je dat?
Tranen met tuiten
Wie daar even rustig en rationeel over nadenkt, gaat snel akkoord met het feit dat daar ook voordelen aan verbonden zijn en het je kindje, beetje bij beetje, voorbereidt op de ‘échte’ wereld.
Tot zo ver de theorie - die had ik ook gesnapt. De praktijk daarentegen …
Tranen met tuiten waren het, toen ik voor het eerst de oprit van mijn onthaalmoeder afreed. De blik in de oogjes van mijn dochter waarin ik ‘mama mama, wat doe je nu!?’ las. De race terug op het einde van de werkdag. En dan; aankomen bij de onthaalmoeder en een superblije baby aantreffen.
De eerste dag naar de opvang
Die eerste dag is lastig, voor elke mama …en helaas moet je er ‘door’. Ik nam echter wel een aantal tips ter harte die het voor mij alvast iets draaglijker maakten:
- Eerst en vooral: spreek op voorhand een aantal praktische zaken goed af met je onthaalouder/ opvangverantwoordelijke. Naast standaardzaken als dingen die je wel of niet meebrengt vraag je het best ook even naar het rustigste moment tijdens de ochtend; je wil die eerste dag écht niet opgejaagd worden door de mama die na jou binnenkomt en dringend haar trein wil halen.
- Informeer ook naar het tijdschema van de opvang; wanneer eten de kindjes, wanneer gaan ze slapen…? Met die structuur in je achterhoofd vang je je werkdag geruster aan.
- Spreek af dat je rond het middaguur eens informeert hoe alles loopt. Bel of stuur een berichtje op een afgesproken tijdstip.
- Hou, in aanloop naar de grote dag, ook vast aan wat er voor jou persoonlijk te gebeuren staat. Je zal je collega’s terugzien, iedereen zal zich afvragen hoe het met jullie gaat en je kan de hele dag ongegeneerd foto’s bovenhalen. Een pleister op de wonde, toch?
En nadien: de ene dag is de andere niet...
Wat er op de tweede en volgende dagen gebeurt hangt steeds van een aantal factoren af.
Heeft je baby goed geslapen, goed gegeten, is hij/ zij in zon- of donderwolkmodus, was het een druk of rustig weekend …?
De ene dag zal het afscheid dan ook wat vlotter verlopen dan de andere. Hou daarbij ook rekening met de verschillende levensfasen en ervaringen van je kindje. Waar je baby een hele periode met de glimlach ‘tata’ kan zwaaien, kan hij de volgende paar weken hartverscheurend huilen bij het afscheid. De eerste dag na een afwezigheid wegens ziekte/ vakantie is eveneens steevast een moeilijke.
O, maar als je weg bent is dat over, hoor!
En soms, helaas, blijft het elke dag een strijd. Door de onthaalmoeder steevast bekampt met de klassieker; ‘oh, maar als je weg bent is dat over hoor’, voor jou telkens weer een verschrikkelijk moment. Als het een troost mag zijn: meestal is het inderdaad vrij snel over. Is het niet meteen (omdat er nog een mama voor de deur staat, een ander kindje een vuile pamper heeft, de telefoon gaat …), dan hoogst waarschijnlijk wel binnen afzienbare tijd.
Als dochter van een onthaalmoeder kon ik dat honderden keren zelf ervaren. Toen ik de gevleugelde woorden echter zelf voor het eerst hoorde, geloofde ik er bitter weinig van. En toch moest ik vertrekken … En het is verschrikkelijk moeilijk om dat te moeten doen tijdens zo’n hartverscheurend protest. Maar helaas: hem/ haar terug meenemen op een dag dat je alsnog verlof kan nemen helpt niet, als je het de volgende dag opnieuw wil proberen…
Het is op zo’n moment dus echt belangrijk om jezelf te overtuigen dat je baby ‘achterlaten’ van jou geen slechte moeder maakt! Heb ook het volste vertrouwen in de manier waarop de opvang dit aanpakt; je kindje zal getroost worden, wat meer aandacht krijgen, een beetje afgeleid worden en voor je het weet … zit de dag erop en ben je terug!
Nele Matthys
