In die tijd ontdekte ik dat er nogal wat leugens waren die ik blindelings voor waarheid aannam over baby’s en hun slaap. Inzien dat die dingen niet klopten, hielp me overeind te blijven in die zware periode. Zo geloofde ik:
1. Dat hij nooit goed zou slapen
Ik herinner me nog hoe ik wanhopig en doodmoe was, en dat ik er echt van overtuigd was dat ik nooit nog zou kunnen slapen. Maar ik had het fout. Het heeft lang geduurd, en het was soms ondraaglijk, maar het is toch goed gekomen.
Toen ik vanmorgen wakker werd, voelde ik me doodmoe, want ik had vannacht “maar” 6 uur slaap gekregen. Een nacht waar ik enkele jaren geleden alleen maar van had kunnen dromen.
2. Dat er is “mis” was met mijn kind
De waarheid is dat er iets mis is met onze maatschappij en de manier waarop we kijken naar baby’s en slaap. We krijgen zo vaak de vragen voorgeschoteld “Of het een braaf kindje is” en “of hij flink doorslaapt”. Alsof die twee iets met elkaar te maken hebben. Er zijn veel “flinke” en “brave” baby’s die ’s nachts niet doorslapen.
Baby’s, zeker heel jonge baby’s, zijn gewoon niet gemaakt om door te slapen. Ze worden verondersteld om vaak wakker te worden. Om te eten, hun luier te vullen of te knuffelen.
Er was helemaal niets mis met mijn baby.
3. Dat alle kinderen na 6 maanden doorslapen
De fameuze dokter Google had me dat wijsgemaakt. En ja, veel kindjes beginnen door te slapen na ongeveer 6 maanden. Maar “veel” is niet hetzelfde als “alle”.
Kinderen ontwikkelen op hun eigen tempo en bereiken mijlpalen op een ander moment. Mijlpalen zijn een soort indicatie, maar het zijn geen wetten. Mijn kind dat er zo lang over deed om door te slapen was de eerste om te stappen. En mijn kind dat als eerste doorsliep, deed er het langst over om zijn eerste woordje te zeggen.
Net als volwassenen hebben ook kinderen verschillende slaap “vaardigheden”. Ik heb behoorlijk wat tijd nodig om in slaap te vallen en hou ervan om lekker uit te slapen, terwijl mijn man net het tegenovergestelde is. We zijn mensen, geen robots.
4. Dat de slaapgewoontes van mijn kind iets vertelden over mijn opvoeding
Elke keer dat ik online op zoek ging naar antwoorden op vragen over slaap, kreeg ik het gevoel dat ik een slechte ouder was. Alles wat ik las, vertelde me dat het mijn fout was. Ik had hem verwend, ik had slechte gewoontes gecreëerd. En dan was er nog een pediater die me vertelde dat ik mijn baby geleerd had om mij te manipuleren. Ik voelde me dus niet alleen uitgeput, maar ook schuldig.
Ik wou dat ik mijn uitgeputte, jongere zelf een knuffel kon geven en haar kon vertellen dat het niet haar fout was. Zelfs áls de dingen die ik deed hebben geleid tot slaapgewoontes die niet ideaal waren, dan besef ik nu dat ik die toen deed uit pure noodzaak. En uiteindelijk deed ik mijn uiterste best, met de allerbeste intenties voor mijn kind. En dat is niet iets om me schuldig over te voelen.
5. Dat ik egoïstisch was omdat ik wenste dat mijn kind beter sliep
Bij mijn Google-zoektochten kreeg ik voornamelijk een schuldgevoel aangepraat omdat ik geen goeie slaper had. Maar andere commentaren gaven me een schuldgevoel omdat ik een goeie slaper wilde. “Geniet van deze tijd, op een dag zal je het missen.”
Spoiler: ik mis het niet. Zelfs niet een klein beetje. Ja, ik mis de babyperiode, dat wel. Maar niet het slaapgebrek. En het was niet egoïstisch om meer slaap te willen – dat was alleen maar menselijk. En dat is oké.
6. Dat er maar één juiste manier was om mijn kind te laten doorslapen
Er zijn verschillende manieren om een kind te leren om door te slapen. Ik heb geleerd dat het oké is om de methode te kiezen die het beste past voor jou en jouw gezin. Het boek dat dé redding was voor je zus of je buurvrouw, is dat misschien niet voor jou.
Mijn advies: denk na over wat je wil bereiken, waar je je comfortabel bij voelt en wat het beste werkt voor jouw gezin. En onthoud dat je het niet alleen hoeft te doen. Je pediater of een slaapcoach staan je graag bij.
In realiteit zal het wellicht een kwestie van uitproberen zijn. De truc die bij ons magisch werkte, was om ‘white noise’ te gebruiken zodat mijn baby weer in slaap viel.
7. Dat slaaptraining sowieso betekende dat je je baby laat huilen
Slaaptraining betekent simpelweg dat je je kindje leert om beter te slapen, en er zijn verschillende manieren om dat te doen. Bij veel van die methodes hoef je je kleintje helemaal niet te laten huilen. Dit is een goed onderwerp om te bespreken met je pediater of een slaapspecialist: wat zijn de risico’s en de voordelen van elke methode en waar gaat jouw voorkeur naar uit?
8. Dat kindjes beter sliepen als je hen ’s avonds vaste voeding gaf
Wij voedden dat slapeloze baby’tje veel, omdat we dachten dat hij misschien zou slapen als zijn buikje goed gevuld was. Maar neen, dat werkte niet bij mijn kind. Er wordt aangeraden om pas vast voedsel te introduceren rond de leeftijd van 6 maanden; en in het eerste jaar van hun leven dient dat vast voedsel eerder als introductie om te leren eten dan dat het in calorieën voorziet. Baby’s halen het meeste uit melk.
Daarnaast veronderstelt dit ook dat dé reden waardoor je baby ’s nachts wakker wordt is omdat hij honger heeft. Dat kan het geval zijn, maar net zo goed hebben ze nood aan hetgeen waarmee ze slaap associëren (zoals gewiegd worden).
9. Dat flesjesbaby’s automatisch beter doorsliepen dan borstvoedingsbaby’s
Het kan dat een kindje beter slaapt na een flesje – maar het kan ook dat dat niet het geval is. De theorie is dat kunstvoeding trager verteert dan borstvoedingsmelk, waardoor een kindje langer een voldaan gevoel heeft. Maar als je kindje wakker wordt om een andere reden dan honger, dan zal dat flesje niet veel helpen.
10. Dat baby’s langer wakker houden hielp om door te slapen
Je zou denken dat door je kindje ’s avonds wakker te houden en hem dus moe te maken, hij beter zou slapen ’s nachts. Maar slaap verwerkt slaap. Ofwel: een goed uitgeslapen baby slaapt beter dan een oververmoeide baby – en dat geldt ook voor volwassenen.
Probeer de signalen in het oog te houden dat je baby moe wordt (zoals geeuwen, in de oogjes wrijven, fronsen). En hou de gemiddelde wakkertijden op de leeftijd van je baby in je achterhoofd – dat is misschien korter dan je denkt. Als je baby van 4 maanden ’s morgens wakker wordt bijvoorbeeld, dan zou die wellicht na anderhalf uur alweer nood hebben aan een eerste dutje.
11. Dat ik meteen weer zou doorslapen zodra mijn kindje doorsliep
Toen mijn kindje eindelijk doorsliep ’s nachts, bleek dat ook ik opnieuw moest leren door te slapen. Ik was zo gewoon aan het frequente wakker worden ’s nachts, dat het tijd vroeg om mijn biologische klok te herprogrammeren.
12. Dat als een baby eenmaal doorslaapt, hij altijd zou doorslapen
Misschien wil je het nu niet horen, maar dat is gewoon niet zo. Baby’s (en kinderen en volwassenen) veranderen, en die veranderingen gaan gepaard met veranderingen in slaap. Mijn kleintje sliep eindelijk door en deed dat een tijdje, maar daarna was er even een terugval. En toen we opnieuw goed op weg waren, kreeg hij tandjes of werd hij ziek, waardoor hij opnieuw wakker werd ’s nachts.
Zelfs nu nog wordt mijn oudste (die in het algemeen een uitstekende slaper is) af en toe wakker. Omdat hij een nachtmerrie had, of omdat hij zich niet goed voelt.
Dat is de realiteit als ouder: het is niet lineair en het is niet voorspelbaar. Dat geldt voor slaap maar ook voor veel andere factoren. Maar de grootste waarheid die ik heb geleerd is: wat er ook gebeurt, ik kan het aan. Het lukt me wel – en jou ook!
Bron: Mother.ly
