Waar worden onze eenjarige zoontjes of dochtertjes gelukkig van? Ze kunnen het ons nog niet vertellen. Spijtig is dat. En, jullie zullen het niet ontkennen, af en toe ook heel vervelend. We kunnen wel al veel afleiden uit hun gedrag en emoties. Zo toonde mijn zoontje mij zijn kleine gelukjes:
Mijn boterhammen op de grond gooien en mama ze elke keer weer zien oprapen
Een nieuw hoekje in huis ontdekken, een nieuwe kast die ik kan openprutsen, een nieuwe plek om rommel te maken
Een koekkruimeltje op de grond vinden en heerlijk oppeuzelen
Mama of papa nadoen, gekke bekken trekken en dan keihard schaterlachen
Mijn kousen uittrekken en op mijn blote voeten verder rondkruipen
Mijn fopspeen en knuffeldoekje krijgen net voor ik heerlijk naar dromenland ga
Op mama’s buik in slaap vallen als ik ziekjes ben
Plots keihard krijsen zonder reden zodat ik terug alle aandacht krijg
In de modder kruipen en mijn kleren zo vuil mogelijk maken;
Heel sloeberig kijken, me dan omdraaien en heel snel wegkruipen zodat iemand achter me aankomt
Mama of papa’s morgens de kamer zien binnenkomen om mij uit bed te
halen
Een bal gooien zodat de hond er achteraan kan gaan en mij de bal ook kan terugbrengen
Niet luisteren naar het verhaaltje dat mama voorleest maar gewoon de bladzijden zo snel mogelijk omdraaien.
Ook al kunnen ze het ons niet vertellen, als mama en papa weten we al snel wat onze kleintjes gelukkig maakt. Ik ben alvast benieuwd of jullie nog aan andere kleine gelukjes denken!