3 dochters, 3 bevallingen, 3 karakters
De oudste: laat nog altijd op zich wachten
Marthe, de oudste, is er 6 jaar geleden gekomen na een inductie. De juffrouw liet toen al tien dagen extra op zich wachten. Ik had het kunnen zien als een voorteken. Op haar zesjarige leeftijd kan ik haar best wel als ‘traag’ omschrijven. Als ik vraag om iets te doen, bijvoorbeeld om kleren aan te doen ’s morgens, houdt ze ervan om eerst nog een dansje te doen en pas daarna doet ze - heel langzaam - haar pyjama uit.
De middelste laat duidelijk merken wat ze ervan vindt
Anna, de middelste, bijna 5 jaar liet ook op zich wachten. 5 dagen om exact te zijn. De bevalling was intens maar wat was het mooi toen ze op mijn blote buik gelegd werd. Enkele minuten later nam de verpleegster haar mee voor verzorging. Ik bleef achter met een zwarte/bruine smurrie op mijn buik… juist ja, de juffrouw wou al even een statement maken ‘Jij haalt mij uit een warme omgeving? Dan doe ik kaka op jou! Neh!’ En ja... ze is nog altijd heel temperamentvol.
De jongste: nog steeds de grootste alleseter
Renée, de jongste, is nu 17 maanden oud. Zij liet ook op zich wachten, maar haar heb ik ook via inductie op de wereld gebracht. Hoewel dit de derde was, was het niet zo’n gemakkelijke bevalling. Achteraf wist ik waarom: het kind woog 4 kg! Zo’n 800 gram meer dan haar zussen! En ja, nog steeds is ze echt wel de ‘alleseter’ van de zussen. Zodra ze iets ziet, al is het een rauwe geschilde aardappel, moet ze het hebben om op te eten.
Oké, het is niet meteen wetenschappelijk onderbouwd, maar toch zie ik er bepaalde karaktertrekken in :).
