Aan de alleenstaande mama's: ik zie jullie

We denken niet altijd rechtlijnig in functie tot de opvoeding, zo zou mijn man liever hebben dat Annabel pas in september aansluit op school, en zo wil ik dat ze elke avond een verhaaltje krijgt voor het slapengaan. Maar ik realiseer me ook, ik ben niet alleen. Ik heb een partner, een teamgenoot, een steun en toeverlaat in dit hele ouderschapsgedoe.

Er zijn momenten dat ik voel dat ik leegloop, dat mijn energie op is, alsof ik het einde van de dag niet haal. Er zijn nachten, dat wanneer mijn echtgenoot werken is, en ik vijf keer moet opstaan voor een nachtmerrie van Annabel, dat ik schreeuw in mijn kussen. Moe. Er zijn dagen dat wanneer mijn man overdag slaapt omdat hij die nacht op moet dat Annabel een rotdag heeft. Niets is goed genoeg. Wat ik ook probeer of geef, ze lijkt met niets tevreden.

Er zijn ook van die dagen dat ik mij een superheld voel, omdat ik het toch maar overleefd heb, een dag zonder partner, een dag zonder teamgenoot. Op zo van die dagen geef ik mezelf een applausje. Maar draai of keer het hoe je het wilt, ik heb niet te klagen. Want ook al werkt mijn man in de nacht en ook al zijn er sporadische dagen in de maand dat ik het alleen moet zien te redden, ik heb altijd mijn back-up. Ik hoef maar aan zijn bed te staan en om hulp te roepen, hij zou er meteen zijn. En ik realiseer me maar al te goed, dat er mama's zijn die dit niet hebben. Dus neen, ik ben geen superheldin. Die eer geef ik aan hen, de single moms out there.

Er zijn veel te veel mama's die het alleen moeten zien te redden en die geen, of weinig back-up hebben. Mama's die alleen staan in de zorg van hun kind. Die ook overdag gaan werken en 's avonds de verantwoordelijke zijn dat er een maaltijd op tafel staat. Die niemand hebben die hun zoon of dochter aanpakt als die een 'hang-dagje' heeft. Alleenstaande mama's die ervoor zorgen dat hun huis proper is en in plaats van te genieten als de kleine slaapt, nog een heleboel was moeten doen, omdat - helaas maar waar - kaboutertjes niet bestaan.

Shout out naar al deze mama's die naast de zorg die ze op zichzelf dragen, zich ook nog eens moeten zien te focussen op de sociale verwachtingen van anderen. Want alsof een dag te weinig uren telt om zich bezig te moeten houden met hun kleintje, willen zij ook gewoon eens een drankje met de vriendinnen of gewoon in alle rust gaan shoppen voor zichzelf. Maar voor velen van hen is dit haast onmogelijk. Want shoppen gaat vaak gepaard met hun kindje dat ze moeten meenemen. Er is niemand die thuis even - spontaan - voor hun kindje zorgt zodat zij wat outfits kunnen passen of kunnen twijfelen tussen twee truien door deze aan - en uit te trekken.

Ze hebben geen gesprekspartner aan tafel die met hen de dag overloopt, zorgen bespreekt of waaraan ze hun dag kunnen delen. Aan tafel zit hun kindje, dat niet eens tevreden is met het avondmaal en dus weigert te eten. Hun jonge kindje, zich nog niet bewust van de tijd en moeite die het gekost heeft om het avondmaal op tijd af te krijgen.

Aan al die single moms out there, die doorheen de dag proberen te overleven, 's nachts kampen met een slaaptekort en niet de mogelijkheid hebben om de partner een stamp te geven zodat die maar eens naar de kinderkamer gaat, ik zie jullie. Al de single moms die opkijken tegen de berg afwas, de e-mails die de mailbox uitpuilen, de rekeningen die in alle rust zouden bekeken moeten worden, die blij zijn als hun kind eindelijk in bed liggen en ze nu ongestoord een minuut op het toilet kunnen zitten, ik zie jullie.

Aan alle alleenstaande mama's die het alleen moeten doen, de dagen dat je kind alleen maar lijkt te willen zeuren en huilen, die van hier naar daar lopen, tussen boodschappen doen en poetsen. Die mama's waar de verantwoordelijkheid alleen op hun schouders rust, jullie mama's, ik zie jullie.

Ik ben geen alleenstaande mama. Ik mag mijn twee pollekes kussen. Absoluut. Maar ik weet hoe moeilijk het moederschap is, terwijl ik een partner heb die mij door dik en dun steunt. Ik besef hoe goed ik het heb. Maar ik zie ook hoe sterk jullie zijn. Ik zie hoe fantastische jullie alles elke dag opnieuw doen. Alleenstaande mama's zijn in mijn ogen de meest sterke wezens op aarde. Jullie zijn één brok power. Ik zie jullie.

Deze blog verscheen eerder op Smotherhoods.