Aan mijn dochter (die ik nooit zal hebben)
Ik zal je nooit kennen
Dat wil echter wel zeggen dat ik jou nooit zal kennen. Ik zal nooit zonder gêne een roze tutu kopen. Ik ga nooit je haartjes vlechten. Je hart lijmen na de eerste asshole die jou aan de kant liet staan. Ik ga nooit met jou uit lunchen of een koffie drinken. Ik ga nooit de eerste zijn die (heel stiekem dan) weet dat jij een kindje draagt en daarna dat leven zal zien groeien in jou en zal voelen trappelen in je buik. Ik ga je niet kunnen overstelpen met goede raad, die keurig wordt afgewimpeld. Ik ga je geen advies kunnen vragen over welke jurk ik moet dragen op jouw trouwdag.
Boysmom
Al die dingen zijn stilletjes gestorven toen ik mocht bellen naar de dokter voor de uitslag van mijn NIPT: “Het is een jongetje!”. In één zin veranderde het beeld dat ik van mezelf had. Ik ging een boysmom zijn. Met twee kerels die binnen een jaar of 15 boven mij uit zullen torenen. Twee kereltjes die ik overlaad met zoentjes en knuffels en aaitjes en neuzieneuzies. Mijn twee handen op één buik. Jongetjes die ik op handen draag en die ik voor geen geld van de wereld zou willen ruilen. Zelfs niet voor jou.
Je zit opgeborgen, diep in mij
Eergisteren noemde een man me juffrouwtje, en nu weet ik waarom. Jij, mijn lieve dochter, bent niet stilletjes gestorven, zoals ik eerder schreef. Jij bent eerder opgeborgen. Diep in mij. En ik hoop dat je daar voor altijd blijft. Dat ik dat stukje kleine meisje altijd in me mag houden: fier zijn op mijn gelakte nagels, (levende) poppen knuffelen, dansen voor de spiegel in de badkamer, punten geven op de glitterkostuums van het kunstschaatsen en luidkeels meezingen als er een goed nummer op de radio komt. En elke keer als iemand me juffrouwtje noemt, zal ik denken aan jou: mijn kleine Thanée die voor altijd in mijn hart zal leven.
Heel veel liefs van jouw mama (die geen beeld meer van zichzelf maakt in de toekomst, maar het gezellig op haar laat afkomen)
Alexandra
PS: Ik haat het wanneer mensen me vragen “Je wil zeker nog een derde om voor een meisje te gaan?” Precies of ik vind mijn jongens net niet leuk genoeg. Ik heb twee jongens. Twee kinderen die ik zielsgraag zie. Daar hoeven zij niet een bepaald geslacht voor te hebben!
