7768fi.jpg

Als baby twee op zich laat wachten …

22/11/2021
Mamabaas
Door Mamabaas

Ik zit ondertussen al een tijdje in een situatie die ik nooit had verwacht/gedacht. Waar ik van ons eerste kindje zwanger was na vier maanden te proberen, laat baby twee op zich wachten. Al anderhalf jaar ondertussen. Ik ben eigenlijk al een jaar aan het stressen en voel al een jaar veel verdriet elke maand. Mijn man begon pas na een jaar ongeduldig te worden. We zijn het nu wel allebei beu. Ik ben het verdriet ook echt beu. Ik wil me niet meer zo voelen.

Ik heb al vanalles geprobeerd om mijn focus te verleggen; ik heb onze slaapkamer geschilderd, ging meer sporten, ging eens naar de psycholoog (wat een farce, die kwam niet verder dan 'eet een McFlurry bij slecht nieuws'), liet een tattoo zetten, kocht een nieuwe handtas en schoenen als ik mijn regels doorkreeg, deed vrijwilligerswerk, nam nieuwe engagementen op, ging veel weekendjes weg ...

Het frustrerende (en tegelijk goede) is dat er voorlopig geen afwijkingen gevonden zijn, niet bij mijn man en niet bij mij. Onverklaarbaar onvruchtbaar heet dat dan. We zijn ondertussen vier inseminaties verder, de volgende stap is een kijkoperatie om endometriose uit te sluiten.

Ik heb volgens mij al twee keer een vroeg miskraam gehad, waarbij ik heel zwaar mijn regels heb gekregen (incl. een migraine aanval, wegdraaien van de pijn, manken van uitstralingspijn,...) maar de mannelijke gynaecoloog wist me te vertellen dat een miskraam 'écht wel iets anders is'. (...)

Dus nu moet de optie endometriose eerst bekeken worden, aangezien die pijnlijke regels (twee keer op ongeveer al achttien jaar regels) gelinkt kunnen worden aan endometriose. Ik ben er eigenlijk van overtuigd dat het niet dat is, maar tegelijk hoop ik van wel zodat het iets is dat verholpen kan worden.

Onze lijn van wat 'normaal' is, schuift ook mee op met de tijd die verstrijkt. Waar ik IVF eerst totaal niet zag zitten of afdeed als 'zeker niets voor ons', is dat vermoedelijk de volgende stap en voelt dat ondertussen bijna als 'logisch'.

Ik denk soms ook dat ik liever wel een oorzaak/afwijking had gehad, zodat die gefixt kon worden. Ik krijg de indruk dat andere koppels met 'meer' problemen sneller zwanger geraken net omdat er iets aan te doen is.

Zo gek hoe je zelfs 'jaloers' wordt op andere mensen in even vervelende situaties.

Moest ik zeker weten dat ik zwanger geraak, dan denk ik dat ik het zou kunnen lossen. Maar hoewel mijn man en de dokters en mijn omgeving ervan overtuigd zijn dat ik zwanger zal geraken, ben ik dat zelf echt niet.

Heel die onzekerheid en dan het groter wordende leeftijdsverschil met onze kleuter, houden me echt bezig.

Ik check op Instagram bij instamommy's altijd direct de leeftijden van kinderen in de hoop er grotere verschillen te zien dan twee en drie jaar. Ik weet wel dat niet enkel leeftijd maar vooral karakter zorgen voor een al dan niet goede band tussen broers/broer en zus maar toch denk ik met elke maand extra die er tussen zit dat onze zoon minder en minder aan een broer/zus zal hebben. En ik gun hem zo hard een speelkameraadje.

Ik moet ook dringend eens alle te kleine kleertjes en babyrommel opruimen, maar ook dat is pijnlijk want dat hoopte ik natuurlijk te doen met een zwangere buik om ineens te kunnen kijken wat ik nog kon gebruiken en wat niet.

En uiteraard heb ik elke zwangere buik die passeert gezien en worden mensen rondom mij vlot zwanger van een eerste, tweede, derde kindje...

Tegelijk kan ik fel relativeren en ben ik elke dag dankbaar voor ons gezin, we hebben al een zalige kleuter, we zijn echt een topteam met drie, en zijn gezond, hebben een dak boven ons hoofd ...

Maar die babydrang kan je toch niet zomaar afzetten!

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes