Het zijn momenten zoals deze die ertoe doen, waar je als mama stil van wordt en waarop de tijd toch een heel klein beetje blijft stilstaan.
Morgen wordt mijn kleine jongen (of moet ik nu al grote jongen zeggen) 4 jaar, alweer een mijlpaal bereikt. En dan kan ik niet anders dan een duik te nemen in de tijd en de turbulente nacht van 4 jaar geleden een stukje te herbeleven.
Je zette onze wereld compleet op zijn kop
De aanloop en het moment waarop je geboren werd en je onze wereld compleet op zijn kop zette. Ik word er toch best emo van omdat het een dubbele ervaring blijft. Eindelijk, na een complete rollercoaster, want oh ja, we hebben om jou te krijgen wel wat hulp van de dokters nodig gehad … Eindelijk is het moment daar.
Er kwamen talloze dokters aan te pas, weg roze wolk
Maar de roze wolk wordt weggeblazen wanneer er die nacht talloze dokters aan te pas komen en ik onder de medicatie beland. Het moment waarop jij voor het eerst je ogen opendoet op deze wereld, lijk ik het allemaal precies wat in de verte te volgen. Ook de dagen nadien ben ik niet de mama die ik wil/kan zijn. De zeldzame diagnose ‘acute vette lever’ wordt gesteld en wat een hemelse tijd moest zijn, veranderde in een periode van genezen en herstellen.
Stilstaan bij het wonder
Maar naarmate de jaren passeren, en met wat therapeutische hulp (weg dat taboe), wordt dat deel van het verhaal meer en meer op de achtergrond gezet en probeer ik vooral stil te staan bij het wonder dat die nacht geschiedde. Jij hebt van ons een gezinnetje gemaakt en van mij een mama gemaakt. Wat een fantastisch iets! Ook wel een echte job, met al zijn hoogtes en laagtes, laten we daar ook eerlijk over zijn. Maar ik zou het niet willen missen, dat is zeker. Al 4 jaar lang geniet ik van jou en is het geweldig om jou te zien opgroeien, de wereld te zien ontdekken.
Ondertussen is ons gezinnetje uitgebreid en hebben we vorig jaar jouw zusje mogen verwelkomen, deze keer zonder zorgen en wel op een roze wolk.
Ik word week
En als ik dan, zoals een avond als deze, bij jou in bed lig voor je gaat slapen word ik week. Ik streel door je haren, kijk in jouw fonkelende ogen en voel een traantje ontsnappen. Wat zie ik jou toch ontzettend graag mijn kleine lieve jongen... Word toch maar niet te snel groot.
En dan besef ik dat die allereerste verjaardag van mijn kleine meid binnen enkele dagen al volgt. Ik zal de zakdoekjes maar best niet te ver weg steken !