Als je als kinderloze tante twee weken op de kindjes van je zus mag babysitten

Single, no kids and loving it

Ok, situatieschets, ik ben een single girl (of mag je girl niet meer gebruiken eens de 30 voorbij?) en ongeveer de helft van mijn vriendengroep is of getrouwd, of heeft kinderen, of allebei. De andere helft doet, net als ik, gewoon lekker wat ze zelf willen.

Zo vaak krijg ik de reactie van mensen: ‘O, ik wou dat ik dat ook kon, zo op reis gaan zoals jij, of ’s avonds nog onverwacht de deur uitgaan, of overwerken zonder stress dat het dan thuis in het honderd loopt of dochter/zoon helemaal als laatste in de nabewaking overblijft en je jezelf weer schuldig moet voelen.

Zelf heb ik al een tijdje geleden besloten dat kinderen niets voor mij zijn. Ik ben echt heel erg graag op mezelf en zonder er te diep op in te gaan past het gewoon niet echt in mijn leven. Zovelen zeggen dan weer: ‘Dat komt allemaal nog wel’, maar ik zit er in ieder geval niet op te wachten. Het feit dat kinderen niets voor mij zijn, wil echter niet zeggen dat ik een kinderhater ben. Ik ben (al zeg ik het zelf) een toptante. In die rol voel ik me helemaal goed, ik ben tantaagje voor Elise (8) en Jack (1). 

Heb wel een moederhart

Ik maak graag tijd voor hen vrij om, zoals het een tante betaamt, vooral heel veel leuke dingen samen te doen zoals met Elise superveel gezelschapspelletjes spelen (en winnen!) tot ze er bij neervalt. Haar ouders beschikken niet over mijn engelengeduld om 1000 strijkpareltjes te sorteren, dus offer ik me daar ook graag voor op. Jackske heeft in het begin dan weer erg moeilijke maanden gehad, en nooit was mijn geduld op om met hem uren rond te lopen zodat hij goed kon slapen. Nu hij groter wordt, kunnen we al veel samen spelen en krijg ik graag 1-tand-bijt-kusjes.

Een moederhart heb ik dus wel. Hoe ga je dan van tante naar stand-in single mama van twee kinderen? Mijn zus Liesbet is mijn allerliefste vriendin en ook al verschillen onze levens heel veel, we zijn toch elkaars grootste supporter. Na een moeilijke zwangerschap en gewoon een druk leven (zoals iedereen), waren zij en haar man toe aan een vakantie en wat extra tijd onder hun tweetjes zonder kinderen. Het zou echt supertof zijn als meer koppels met kinderen echt tijd zouden maken voor elkaar, om genoeg zonder kinderen te doen zonder dat daar van de buitenwereld een oordeel over geveld moet worden.

Jammer genoeg kregen zij en ook ik veel negatieve commentaar over het feit dat ze alleen op vakantie ging zonder kinderen. ‘Je laat hen toch niet zomaar achter?!’ ‘Gaat Jack je nog wel herkennen als je terugkomt?!’ ‘Hij is nog zo klein…’ ‘Kunnen jullie zo lang de kinderen missen?!’ En dat komt dan vaak van mensen die zelf kinderen hebben. Jaloers dat jullie niet wegkunnen? Ik zou toch meer steun verwachten van ouders onder elkaar, maar blijkbaar dus niet.

Maar dus, ze zouden twee weken op cruise gaan en vroegen aan mij of ik het zag zitten om twee weken op de kinderen te babysitten. Het leek me geen evidente opdracht, maar het is nu niet dat ik die kindjes niet ken of er nog niet eerder voor heb gezorgd. Dus ik zie onmiddellijk. Natuurlijk!

Good luck met de nachten!

En toen zei mijn zus: ‘Ik hoop dat de nachten zullen meevallen.’ Euhm, nachten? Meevallen? Iedereen die mij kent, weet dat slapen een van mijn hobby’s is, en nu zou ik ineens slaap verliezen?! Maar ik had al ja gezegd, en ik kan toch moeilijk nee zeggen omdat ik zo graag slaap? Dus vertrokken ze helemaal blij naar Rome.

Ik bleef achter met twee kinderen en een strak schema om aan te houden. Helemaal alleen stond ik er niet voor; oma  en opa stonden met veel plezier klaar om in te springen en mij een paar nachtjes vrijaf te geven, en ook Noni en Pappi zijn me komen versterken. 

Week 1, dag 1: wat is dat met al die boterhamdoosjes?

Nog voor dag en dauw vertrekken mama en papa. Tantaagje smeert boterhammekes voor het ontbijt en voor de brooddoos, een fruitje voor in de namiddag en een koekje voor de eerste speeltijd (wat is dat trouwens met al die doosjes? Individueel verpakte koekjes moeten uit de plastiek en in een doosje, gesneden fruit mag niet in zilverpapier of zakje, maar moet ook in een doosje… Ook een klein drankje mag niet, maar moet in een drinkbus. Ok dan?!)

Elise maakt zich flink zelf klaar, enkel het dotje moet nog in haar haar gedraaid worden, en ik maak Jack en zijn rugzakje crècheklaar. Zelf geraak ik niet verder dan trui en joggingbroek, snel mijn haar bij elkaar, en make-up mag ik al helemaal vergeten. Iedereen de auto in en snel naar stop 1: de crèche. Ook hier ben ik blij met Elise als flinke helper die weet hoe alles werkt, van de knopjes van de autostoel tot het kloppen op het raam bij de crèche, want de bel doet het niet. Daaaaaaag Jack!

Dan verder naar stop 2: de school, tot straaaaaaaaks Elise, meekomen met de rij, ik kom je straks halen op het hoekje. Op naar stop 3: mijn eigen huisje. Snel naar binnen, douchen, omkleden, opmaken, klaar om te gaan werken. Ik heb precies al een halve dag achter de rug en het is nog maar 9 uur. Hop, naar het werk, koffie dank u, focussen en vooral de tijd in de gaten houden want voor je het weet is het half 4. Sorry iedereen, ik moet door of ik ben te laat aan de schoolpoort. Ik kom gelukkig aan nog voor de kinderen buitenkomen, Elise springt in de auto en we vertrekken naar huis. ‘Heb je veel huiswerk?’ ‘Valt mee’ Ok, vieruurtje eten en dan aan het huiswerk beginnen. Woordjes dicteren, een toets verbeteren, een schoolrekening betalen, een brief aan de ouders ondertekenen, de agenda afvinken en handtekenen. Flink gedaan! Hup, en we zijn weer weg, Jack ophalen, braaf zit hij op ons te wachten. Terug naar huis en dan kunnen ze samen het bad in, terwijl ik beneden al eten in de oven schuif (papa keukenprins heeft ervoor gezorgd dat ik niet zelf hoef te koken en we uit de diepvries kunnen kiezen uit wat hij op voorhand vers voor ons gemaakt heeft) zodat wel direct na het bad kunnen eten.

Kwart voor 7: er kan nog een uurtje gespeeld worden. Jack zit vrolijk op zijn speelmat en Elise kijkt nog naar een aflevering van FC de Kampioenen. Ik ruim intussen de keuken en de badkamer op, leg al kleren klaar voor de volgende dag. Tijd vliegt, Jack zijn flesje maken, lekker moe drinken en hij gaat flink slapen. Ook Elise stuur ik naar boven, tanden poetsen, ze mag nog een hoofdstuk lezen en dan ook slapen.

Zelf ben ik ook moe, na een half uur lig ik al te slapen op de zetel. Snel zelf in bed, want de wekker loopt weer af om 6 uur. Dat is dan buiten Jack gerekend. Om 1 uur wordt hij wakker omdat hij zijn fopspeen kwijt is en om 3 uur is hij aan het huilen. Na een kwartier bij mij kan hij toch terug slapen. Hoera, ik kan nog de volle 3 uur slapen en dan begint dezelfde dag terug van het begin. 

Dag 2: te laat op school

Ik ben al een kwartier te laat op school, tsss, ik ben de slechtste stand-in moeder die er bestaat! Elise zei dat ik binnendoor moest rijden, ik dacht toch wel dat het sneller ging gaan via de autostrade zeker? Niet dus. ’s Avonds vraag ik haar: ‘Was de juffrouw boos?’ ‘Nee, ik heb gezegd dat het de schuld was van Tantaagje.’ ‘Bedankt!’

De rest van de week vliegt voorbij, oma checkt iedere ochtend en avond op Messenger, Whatsapp, sms hoe het met ons gaat, of belt om af te spreken voor de volgende dag. Ze brengt Elise naar de hockey, gaat met de hoest van Jack naar de dokter en wanneer ik later moet werken, staat ze aan de schoolpoort om 16 uur. We bellen met papa en mama, ze vertellen over hun avonturen en wij over de onze.

’s Avonds zijn we altijd allemaal uitgeteld. Zo liggen we op een avond allemaal nog even gezellig verhaaltjes te vertellen in bed en, je raadt het al, om half 12 word ik wakker met mijn bril op, spannende jeansbroek aan, alle lichten branden nog, een slapende baby op mij en Elise is ook in dromenland. Voorzichtig leg ik Jack in zijn eigen bedje en kan iedereen verder slapen. Uiteraard vergeet ik die avond om de vuilbakken buiten te zetten, sorry! 

Weekend: ik overleef de ergste luier ever

Vrijdagavond krijg ik vrij, oma en opa babysitten en ik doe wat ik het liefst doe op vrijdag: pintjes gaan drinken met de vriendjes. Op zaterdag komen Margot en Ivan me opzoeken in mijn nieuwe habitat en eten we allemaal samen gezellig spaghetti.

Zondag is het doopfeest van de lieve Lisa, maar ook daar merk ik dat een kerkdienst volgen met een baby niet evident is. Ik laat hem een beetje rondkruipen tot een vriendin van mij aan de pamper van haar baby ruikt, maar die stinkt niet. Oh ow, aha, het is die van mijn baby! Jack heeft bijna nooit verschrikkelijke pampers, dus ik besluit om hem te verschonen in de auto voor we doorrijden naar de receptie. Haha, natuurlijk is dit de ergste pamper ooit, en hangt alles vol! Nieuwe pamper, nieuwe broek, nieuwe kousen en we kunnen verder. 

Week 2: alles gaat nog sneller

De tweede week gaat nog sneller dan de eerste week. Noni (mijn mama) komt hemel-eten (macaroni met hesp en kaas) maken voor ons, we gaan een avond bij oma en opa eten, en pappi (mijn papa) komt langs met Chinees. Jackske perfectioneert het kruipen door Elise die hem blijft aanmoedigen en 5 van de 7 nachten slaapt hij flink door. Elise krijgt de hoofdrol in de musical op school dus iedereen is blij. We maken een ton huiswerk en pakken haar koffer in om op scoutsweekend te vertrekken.

Op zondag komt ze moe maar voldaan thuis, eten we nog lekkere pannenkoeken van oma. Daarna gaat ze boos naar boven omdat ze al moet gaan slapen om nog geen 10 minuter later te liggen knorren. 

Mama en papa terug thuis

Maandag is de laatste dag van mijn ‘nieuwe routine’ want ’s avonds komen mama en papa thuis! We wachten hen allemaal super enthousiast op, daarna kunnen de kindjes in hun bed en zit mijn taak erop.

Van bij het begin was ik van plan om na die twee weken mijn ervaringen te delen. Zoals ‘Nu weet ik zeker dat ik geen kinderen wil.’ Of ‘Het was nog veel zwaarder dan ik dacht.’ Of ‘1 keer en nooit meer.’

Mijn besluit is echter anders: het viel veel beter mee dan ik had gedacht, wat helemaal niet wil zeggen dat ik het ouderschap onderschat, laat me duidelijk zijn. Voor elke week lag er een schema klaar en ik moest ook niet naar de supermarkt of koken.

Ik kom eerder uit bij het feit dat ik het gezellig vond om te kletsen met Elise over van alles en nog wat en een warm hart kreeg van het gegrinnik van Jack of van zijn armpjes die hij ’s morgens in zijn bedje naar mij uitstak om aan de dag te beginnen.