3393fi.jpg

Ik haat ze. Ik haat ze echt. Die verdomde luizen …

4/10/2018

Het is allemaal begonnen in de vakantie. En nu zijn ze nog altijd niet uitgeroeid, die luizen. Daarjuist mocht ik tot mijn grote blijdschap constateren dat mijn jongste opnieuw ‘besmet’ is. Aaaaaargh!

Waarom het echt rotbeestjes zijn (en neen, ik zie geen ENKEL ‘natuurlijk nut’ ofzo)

  1. Ik wist dat niet (nu wel), maar het verdict ‘luizen’ betekent meteen een hele hoop werk. Je moet eigenlijk gewoon je hele huis van onder tot boven door de wasmachine draaien. Lakens, jassen, mutsen, sjaals, handdoeken, autostoelhoezen … die mogelijks in aanraking gekomen zijn met het hoofd van mijn dochter moeten allemaal ‘gedesinfecteerd’ worden.
  2. Je überschattige dochter wordt plotseling niet meer zoveel geknuffeld als anders. Ik trek mij dat niet aan, met alle besmettelijke gevolgen van dien, maar andere mensen begrijpelijkerwijs wel. Je ziet ze gewoon een halve meter achteruitdeinzen. En even in hun eigen haar krabben.
  3. Ik vertoon zelf trouwens ook psychosomatisch gedrag en voel onverklaarbare, constante jeuk. Overal.
  4. Je moet je kind eigenlijk gewoon mishandelen. Door dagelijks een tot twee keer het haar te doorkammen, te pulken en te trekken. Ik doe mijn uiterste best om de pijn tot een minimum te beperken, maar het is onvermijdelijk toch gewoon niet plezant voor zo’n kleintje. Mijn jongste haar hoofdhuid is trouwens door al die straffe shampoos zodanig uitgedroogd dat ik geen verschil meer zie tussen pelletjes en neten. Zucht.
  5. Je kan zelf nog zo je best doen, echt alles volgens het boekje doen … they always come back. Ok niet bij iedereen, vermoed ik, maar bij mijn kinderen wel. Waarschijnlijk lopen er nog een paar luizenbolletjes rond op school.

Tips voor definitieve verdelging zijn met andere woorden meer dan welkom!