Als poetsen een ongezonde verslaving wordt

Ik ben een jonge vrouw van 29 jaar. Ik ben altijd heel ordelijk geweest en poetsen heeft mij altijd gefascineerd. Allerlei productjes en dergelijke, ik hou ervan om in een net huis te leven, alles op orde te hebben en structuur in m’n huishouden te hebben.

Een wondermiddel of toch niet?

Enkele jaren geleden heb ik zoals zoveel mensen ook Dettol ontdekt. Ik heb het dan voor de duidelijkheid over de pure variant.

Eerst poetste ik er gewoon de vloer mee. Uiteindelijk deed ik ook een beetje Dettol in het water om het stof af te doen, en voor ik het goed en wel besefte gebruikte ik het voor alles, echt alles: van het poetsen van vloeren tot het poetsen van kasten, servies en noem maar op.

Het ging zelfs zover dat ik elke dag een voet- en handbadje nam met Dettol en bleekwater. Zonder het echt te beseffen, ging ik elke week een fles Dettol halen in de apotheek.

Na maanden van misbruik van Dettol begon ik uitslag te krijgen over heel m’n lichaam. Het begon met kleine blaasjes. Hoe meer ik er kreeg, hoe meer Dettol ik ging gebruiken, tot 2 flessen per week… Om nog maar te zwijgen over de liters bleekwater die ook de revue passeerden.

Op een dag had ik alles gepoetst met Dettol en bleekwater. Ik ging buiten zitten voor mijn ondertussen dagelijkse routine van het hand- en voetbadje. Daarna ging ik naar binnen op mijn blote “propere” voeten en ging slapen.

‘s Morgens stond ik op in een voor mij “proper” huisje. Tot ik alles goed bekeek … Alles zat onder de schimmel, alles wat ik de dag voordien had gepoetst… Ik had nog nooit een schimmel zo zien woekeren. Veel van mijn spulletjes heb ik moeten weggooien en nog besefte ik niet dat er een probleem was.

Het poetsen was een soort verslaving geworden zonder het zelf te beseffen.

Stop!

Ondertussen waren er al jaren voorbij. Plotseling was daar de dag dat mijn lichaam niet meer wou en STOP zei!

Maar nog steeds wou ik niet luisteren. Ik had mijn lichaam helemaal uitgeput, kapot gemaakt, er zelfs het uiterste van gevraagd. Ik had mijn lichaam niet verzorgd!

Uiteindelijk ben ik bij de huisdokter gegaan. Ik vertelde over mijn lichamelijke problemen, maar niet over het dagelijkse gebruik van Dettol en bleekwater. De uitslag op m’n lichaam was op sommige plaatsen verergerd tot grote open wonden. Ik heb verschillende soorten zalfjes en dergelijke gesmeerd, maanden aan een stuk … en ondertussen deed ik lekker verder met het baden. Mijn parfum was ondertussen Dettol en bleekwater geworden, erger nog, dit was mijn lichaamsgeur geworden.

Het ging van kwaad naar erger … Ik ging al wenend terug bij de huisdokter, ik werd alsmaar zieker. Ik kon tegen niets meer en kon niet meer onder de mensen komen of ik was ziek. Het was net of ik had elke week de griep.

Ondertussen was ik met het grondig poetsen al zo een 7 jaar bezig. 7 jaar met elke week 2 liter Dettol en liters bleekwater. Ik schat zo’n 10 liter per week. Elke dag een grote fles van de Aldi.

Nu ik dit zo schrijf, besef ik zelf hoe gek het klinkt. Maar toen had ik dat écht niet door.

Ik ging terug naar mijn dokter en zei dat ik er niets meer van begreep. Uiteindelijk vertelde ik dan toch het Dettol en bleekwater-verhaal. Zij schrok natuurlijk en zei dat ik hier best onmiddellijk mee stopte.

Ik had mezelf ziek gemaakt…

Maar luisteren was niet mijn beste eigenschap en uiteindelijk koos ik ervoor om te veranderen van dokter. Ik was ervan overtuigd dat er iets ernstig met mij aan de hand was en dat het zeker niet lag aan het overmatig gebruik Dettol en het bleekwater.

Ondertussen werden er al feestjes overgeslagen en lag ik meer te slapen dan dat ik wakker was. Ik begon koorts te maken, hoge koorts. Ik voelde mezelf elke dag wegglijden in iets waarvan ik niet wist wat het was. Elk doktersbezoek werd er mij gezegd te stoppen met al die producten, maar ik wou niet opgeven.

Uiteindelijk ben ik 2 weken opgenomen om aan mezelf en de dokters te bewijzen dat ik echt ziek was. Bewijzen dat ik niet uitgeput was door mijn poetsgedrag. Hierna volgden nog enkele weken dagziekenhuis en tal van onderzoeken. Elk mogelijk onderzoek heb ik gehad. De uitslagen van testen waren allemaal goed … en door een aantal weken niet met Dettol en bleekwater te werken, gingen de plekken weg.

Nu móest ik wel aan mezelf en mijn omgeving toegeven dat ik een probleem had: ik had een poetsverslaving. Ik had mij zélf ziek gemaakt, uitgeput, ik had mij aan schadelijke producten blootgesteld.

Toen ik dit eindelijk besefte, heb ik mij nog nooit zo alleen gevoeld. Ik was zo bang om naar buiten te treden hiermee. Ik had gelukkig mijn huisdokter en ondertussen was er ook psychologische begeleiding en medicatie opgestart, want ik had ondertussen ook angstaanvallen gekregen, ik was zo bang voor het vuil zijn.

Waar sta ik nu?

We zijn nu anderhalf jaar verder. Nog steeds ben ik tegenover m’n familie en vrienden niet uitgekomen voor mijn verslaving. Nog steeds ben ik bang dat ze vinden dat ik aandacht zoek.

M’n 3 beste vrienden (mijn man, mijn mama en broer) weten van mijn probleem. Zij steunen mij hier zoveel mogelijk in. Elke 2 weken ga ik bij de psycholoog en elke keer leer ik iets nieuws bij. Zoals bv om mijn kleren niet te leggen aan de hand van de kleurendriehoek of de gebruiksaanwijzing te lezen op de poetsproducten. Elk product dat voor mezelf schadelijk kan zijn, heb ik gebannen uit mijn huis.

Mijn beste vriend, mijn Dettol en bleekwater, mijn product en mijn geur … alles heb ik weggedaan. Ik voelde mij de eerste maanden zo alleen, en nu soms nog. Ik heb al een lange weg afgelegd en het zal nog een lange weg worden, een strijd voor heel mijn leven. Maar ik kom er!

Mijn lichaam zal nooit meer hetzelfde worden. Ik word elke dag met het misbruik van mijn poetsproducten geconfronteerd. Dit is een deel van mezelf geworden waar ik moet mee leren leven.

Ik wil deze producten zeker niet afkraken, het zijn goede producten. Maar ik wil zoveel mogelijk mensen waarschuwen voor de gevaren als dit misbruikt wordt.