Beu

De volgende weg naar beterschap is een simpele keuze: laat ik de verschijnselen mij overmeesteren of ben ik sterker dan de kwaaltjes?

Voor het weekend was het duidelijk: overmeester mij maar, ook al heb ik hier geen enkele reden toe. Laat mij maar boos rondhangen in huis. Ik mag eens roepen en tieren, zomaar of omdat ik er zin in heb. Ik wil eens niet sterk zijn en kijken naar hoe fijn het weekend had kunnen zijn. Ik ben het beu, ik en ik alleen. Laat de wereld hun plan maar trekken, ik doe even niet mee. Niemand anders moet me nu zeggen dat ik me anders moet voelen, dat ik moediger moet zijn. Dit weekend was ik moedeloos en de test bracht daar uitsluitsel over.

Hoe een vreselijk saai en vervelend weekend het in mijn ogen ook mocht zijn, morgen is een nieuwe dag. En een nieuwe dag, geeft ruimte en gelegenheid voor nieuwe keuzes.

Morgen kies ik ervoor om een gevoel niet te onderdrukken en weg te cijferen voor een lach. Ik kies er echter wel voor om daarnaast open te staan voor wat kan zijn en zich aandient. Wat goed voelt en mooi is. Iets waar ik achter sta en voor wil gaan. Ik besluit om van gevoeligheid een vaardigheid te maken. Ik hoop dat het aanstekelijk kan werken, en dat het anders iets is om over na te denken. Om stil te staan bij de keuzes die we kunnen maken. Ik wil mijn zelfoverspoelend strijdvuur wat laten doven. Niet helemaal, maar tot het een gezellig kampvuur wordt. Zo eentje waar we met z’n allen gezellig aan kunnen zitten en waar gevoelens een plaats mogen hebben.

Morgen laat ik de wereld terug toe, morgen staat de figuurlijke deur terug open. Nu zit het slot er nog even op en roep ik nog een laatste keer.
Excuses zal ik morgen hiervoor niet geven, warmte wel. Beloofd!

Sara