3888fi.jpg

Blog 2 van onverwachte single mama: Hoe de wonde van de break-up af en toe weer openligt…

9/06/2016

Ik ben de mama van Lune. Tijdens mijn zwangerschap bedroog mijn man mij - daarover kan je alles hier lezen. 

We zijn ondertussen al een paar maanden verder. Het cliché – de tijd gaat snel – blijkt te kloppen. Ik voel me vandaag weer verdrietig, al weet ik niet precies waarom. Met de vorige Tinder-guy liep het niet goed af. Ik bleek nadien opnieuw snel inruilbaar. Het deed zelfs geen pijn deze keer. Deze keer was ik voorbereid. Vanaf nu ben ik misschien altijd wel een beetje voorbereid, denk ik. Zou ik het op een dag echt helemaal kunnen loslaten?

k had daarna nog wel een aantal Tinderdates. Avondjes uit. Nieuwe mensen ontmoetten. Nieuwe dingen in mijn leven hielpen me om vooruit te blijven geraken. O jawel, ik heb ook wel eens een weirdo (of drie) ontmoet. Tinder werd meer dan eens verwijderd. En opnieuw geïnstalleerd. Tinder is ondertussen al een drietal maanden verwijderd.

mama valerie met haar dochtertje lune

Iemand nieuw ontmoet

Ik  heb iemand ontmoet die alles weer wat moeilijk maakt. Moeilijk omdat hij me beetje bij beetje weer doet geloven dat het misschien toch nog kan… Samen met iemand gelukkig zijn… voor altijd. En de hoop gaat gepaard met angst. Er zijn dagen dat ik er niet aan denk. Het is zo fijn om gewoon gelukkig te kunnen zijn omdat je met z’n drieën kan eten (hoewel Lune momenteel in de fase zit dat ze wel eens weigert om te eten). Ze weigert trouwens wel eens meer dingen. Mooi op de stoel zitten. Kousen aantrekken. Slapen.

Ik probeer het nieuwe geluk toe te laten. Zo veel mogelijk. Maar nog niet helemaal. Ik blijf een beetje voorbereid op de ‘wat-als-mijn-leven-nog-niet-genoeg-Flairgehalte-had’- dag. Gisteren was er nog eens zo’n moment waarop het allemaal terugkwam. Ik kreeg het gevoel dat ik mijn nieuwe date had teleurgesteld had en ik kon er niet mee om. Ik voelde paniek opkomen. Zijn woorden over hoe hij het zag waren niet concreet genoeg. Kwetsende woorden die mijn ex ooit zei sijpelden mijn hoofd binnen. Ik voelde mezelf afsluiten. De pijn kwam binnen. Die leek al die tijd wel ergens verscholen in een hoekje in mijn lichaam. Ze groeide in recordtijd. 

Overal chaos

Alles is chaos in mijn hoofd, in mijn hart. Wat ik moet doen voelt tegenstrijdig. Ik denk aan mijn therapeute die ik misschien opnieuw zou moeten spreken. Ik denk soms dat ik het moet toelaten, mijn verdriet. Maar als ik huil, dan ben ik bezig met mezelf, niet met de ander. Ik wil niet weer iemand teleurstellen die ik graag bij me wil houden. Ik wil niet opnieuw HET niet goed doen. Ik wil gewoon kunnen luisteren naar de man met de krullen, hem begrijpen en de misverstanden rechtzetten. Maar het lukt me niet om gewoon te doen, om mij gewoon te voelen, niets is nog gewoon.

Het is niet fijn om samen te leven met iemand die altijd maar verdriet heeft. Maar het doet weer plots allemaal zo veel pijn. Het lukt me allemaal niet meer, ik kan niets zeggen, niets doen, niet stoppen met huilen. Ik voel enkel verdriet. Om alle kwetsende woorden die ik vroeger te horen kreeg, om alle eenzame momenten die er zijn geweest.

Angst en verdriet

Er overheerst nog zo veel angst dat het nog eens kan gebeuren. Dat je weer leert dromen, hopen, gelukkig zijn met iemand en dat het misschien allemaal opnieuw niet echt zal blijken.  Ik wil er o-zo-graag geen drama van maken. Maar het gebeurt toch. Ik kan het niet stoppen. Het huilen houdt enkel op als ik in slaap val.

Bij het opstaan voel ik verdriet. Het lijkt wel alsof ze met me meeloopt. En altijd stilletjes aanwezig is. Ik hoop dat de krullen weten dat ik ondanks het verdriet ook heel erg blij ben. Dat ik stiekem vrolijke dromen koester.

Maar vandaag staan de wonden nog even terug wat open…

Groetjes,

 

Valerie

Lees de eerste blog van Valerie hier.

Adele - Now and then

Sometimes the hole you left hurts my heart
So bad it cuts through the deepest parts of me
And fills up my mouth with the words that cry
How I'm still trying to stay inside

Hearts break and hands wait
To make us grow fonder
Then our eyes cry and souls sigh
So that we know that it hurts

Our hearts break and hands wait
To make us grow fonder
Then our eyes cry and souls sigh
So that we know that it hurts

Every now and then my memories ache
With the empty ideas of the ones we'd made, yeah
But as time goes on and my age gets older
I love the ones I know, they're enough to picture the rest

'Cause hearts break and hands wait
To make us grow fonder
Then our eyes cry and souls sigh
So that we know that it hurts

Our hearts break and hands wait
To make us grow fonder
Then our eyes cry and souls sigh
So that we know that it hurts

You know when to make me imagine you're here
You know when to make me imagine you're here
You know when to make me imagine you're here
You know when to make me imagine you're here