Borstvoeding: met ups en downs

Op 16 juli 2019 ben ik voor de tweede keer mama geworden. Bij mijn eerste wonder heb ik helaas geen borstvoeding kunnen en mogen geven van de artsen, vanwege een infectie door het HELLP-Syndroom. Maar gelukkig mocht ik het dit keer wel geven!

Nu maar hopen dat het ook zou lukken.. Een uur nadat Jari was geboren hebben ze hem proberen aan te leggen in het ziekenhuis. Spannend! Drinkt hij nu wel, of drinkt hij nu niet? YES, Hij drinkt!!

Onrustig, niet genoeg voeding?

De eerste 48 uur moesten Jari en ik in het ziekenhuis blijven ter observatie. Daar hielpen ze me ook nog eens extra goed met het aanleggen van Jari.

De eerste nacht ging heel goed, en Jari sliep goed. De tweede nacht ging wat minder. Ik was zo bang dat de productie niet voldoende was omdat Jari zo onrustig was. Hij leek zo hongerig te zijn op dat moment, waardoor de verpleging hem bijvoeding heeft gegeven met een flesje om te kijken hoe hij daarop reageerde. Dat werkte echter averechts, hij werd alleen maar onrustiger. Daarna legde ik hem opnieuw aan de borst, toen leek hij wel weer wat rustiger te worden.

De volgende ochtend waren er allerlei onderzoeken gepland om te zien hoe het ging met het hart. Als dat goed verliep, mochten we meteen naar huis. Daarom had ik mijn rust nodig, en omdat het al zo laat was nam de verpleging Jari mee. Ook bij hen bleek hij zich onrustig te gedragen. Zo sneu! Hoe zou dat toch komen?

Toen kwam er een gynaecoloog langs om te kijken hoe het met ons ging en hoe ik terug keek op de bevalling. Alles ging goed, en ik keek er ook positief op terug! De gynaecoloog gaf aan dat het normaal is dat baby's de tweede dag/nacht onrustig zijn omdat ze nog moeten wennen aan het leven buiten de baarmoeder.

Eindelijk, we mochten naar huis!

De kraamweek verliep heel erg goed. We mochten onze handjes dichtknijpen met die fijne kraamverzorgster! Ze deed alles voor ons, een vrouw uit duizenden! Ook hielp ze nog wel eens mee met het opnieuw aanleggen van Jari, want hoe zat dat ook alweer? Soms was het nog wel even onhandig. Maar met de goeie hulp van deze vrouw, ging het allemaal goed!

SPRUW!!

Na de kraamweek kregen we beiden spruw… Ik belde de dokter, en we mochten langskomen om het te laten checken. Yep, het was spruw... Jari kreeg een drankje en ik kreeg zalf om ons beiden te behandelen.

AUWW! Spruw was geen pretje…

Te weinig voedingsstoffen? Of een regeldag?

Pffffff, nee, het zal toch niet? Jari bleef maar om de borst vragen, ik voelde me gesloopt.  Maar toen hoorde ik van een vriendin dat hij wellicht een regeldag had en dat hij dan het liefste de hele dag bij mama wou zijn en aan de borst hangen, ook al hoefde hij niet altijd te drinken.

BORSTONTSTEKING

Op een zondagochtend kwam ik uit bed en voelde ik me al niet lekker. Ik had last van mijn borsten en voelde me rillerig. Diezelfde middag nam ik even mijn temperatuur en die was 38,1. Gelukkig nog niet echt hoog, dacht ik.

Totdat ik ‘s avonds ging douchen en me nog slechter voelde dan die middag … en mijn temperatuur 39,0  bleek.  We belden meteen naar de huisartsenpost. Nog snel even kolven zodat mijn vriend Jari kon voeden als hij honger zou krijgen, en meteen naar de huisarts.  

Daar bleek dat ik een borstontsteking had, en er werd een antibioticakuur voorgeschreven. De huisarts vreesde dat ik geen borstvoeding mocht geven in combinatie met die kuur, maar gelukkig verzekerden de verloskundige en de kraamverzorgster me aan de telefoon dat het geen kwaad kon en dat die medicatie daar speciaal voor waren gemaakt. Oef!