Buiten spelen: verwachtingen versus realiteit
De realiteit verloopt lichtjes anders met een baby, peuter en kleuter. Fabian en Remus maken al gauw ruzie om de grootste schop in de zandbak. De jongste kruipt voortdurend uit de zandbak. Wanneer ik uiteindelijk de andere schop heb gevonden, wordt er niet meer omgekeken naar de schoppen. Ze hebben enkele insecten gevonden die ze nu vrolijk aan het martelen zijn.
Nobel blijft inmiddels eventjes in de zandbak stil zitten dus ik probeer de oudste twee uit te leggen dat insecten ook diertjes zijn en pijn kunnen hebben (is dat zo?). Na deze korte les van 2 minuten, ontdek ik dat Nobel vrolijk schors van tussen de plantjes in zijn mond steekt. Gauw alles uit zijn mond vissen en alles even spoelen.
Ondertussen moet Remus naar het toilet dus ik help hem eventjes. Na de sanitaire stop vraagt Fabian te helpen bij het graven van een put. Ik wil graag een leuke mama zijn dus zoek de schop om te helpen graven. Maar Remus heeft de schop vast en is met de schop vrolijk zijn gretige baby broer zand aan het voederen: "Hij lust dat graag mama". Opnieuw mond spoelen met water.
Iets later doe ik een nieuwe poging mij even neer te zetten. Ik zie dat ze opnieuw een of ander insect beet hebben maar dank dat beestje voor zijn zelfopoffering want daarmee heb ik toch 5 min op een stoel in het zonnetje gezeten.
Gezellig buiten spelen is 10 keer naar binnen lopen om water, een zakdoek, een stuk speelgoed, een toiletbezoek ... Gezellig buiten spelen is zand, steentjes, gras, schors en takjes uit de mond van mijn baby vissen. Gezellig buiten spelen is nog meer chaos dan binnen omdat er nog meer onvoorziene dingen gebeuren.
Maar gezellig buiten spelen is ook ruim 15.000 stappen op mijn fitbit hebben door de hele tijd achter de kinderen te lopen. Mijn boek moet dan nog even wachten om gelezen te worden, buiten spelen is dan toch gezond!
Deze blog verscheen eerder op GezelligeChaos.
