Communie door de ogen van een single mama
Alleen naar huis
Zo zou het bij ons niet lopen. Ik had snel de knoop doorgehakt. Aangezien Thomas sterk aan zijn vader hangt en Eline eerder naar mij neigt, stelde ik voor dat de kinderen na de viering meegingen met hun vader, bij wie deze keer het feest met zijn familie zou doorgaan. Over enkele jaren, bij Elines vormsel, zou het dan omgekeerd zijn. Hun vader stond meteen achter het idee. Je weet het wel, doe je zelf moeilijk, dan kun je niet verwachten dat je ex-partner het jou makkelijk zal maken. En omgekeerd …
Maar ... ik zat er toch mee in mijn maag om na de viering alleen naar huis te moeten gaan. Alsof er niets gebeurd is. De voorbije jaren zag ik een paar keer hoe na een communieviering (vooral) mama’s beteuterd, alleen of met oma en opa, achterbleven. Telkens brak mijn hart. Vorig jaar besefte ik voor het eerst dat dit me ook te wachten stond.
Knutselen dan maar
Gelukkig was ik voorbereid. Ik had de week nadien een feest gepland voor mijn familie en vrienden en na de misviering stelden mijn ouders voor om een hapje te gaan eten. Natuurlijk niet voordat ik eerst met een krop in de keel de kids met hun papa zag wegrijden (en uit het raam zag hangen om te zwaaien …).
Tijdens het etentje met mijn ouders praatten we uitvoerig na over de viering, de kinderen, de outfits en haartooien, zodat ik er nog wat langer plezier aan beleefde. Toen ik achteraf alleen thuis zat, probeerde ik om er verder zo weinig mogelijk aan te denken. Ik stortte me op de voorbereidingen voor ‘mijn’ feest en sloeg aan het knutselen. De perfecte manier om je gedachten te verzetten.
De mooiste cadeaus zijn die zonder geschenkverpakking
En met die voorbereidingen bleef ik – hoewel ik het simpel, zonder groot budget en vooral spontaan wilde houden – wel een eindje zoet. Aangezien ik het aantal genodigden beperkt hield (alleen mensen die mij en mijn kinderen graag zien), had ik er het volste vertrouwen in.
Het feest werd een succes, iedereen was in z’n nopjes. Maar het grootste cadeau kreeg ik ’s avonds, toen iedereen naar huis was. Toen Thomas in bed kroop, fluisterde hij me toe ‘Dank je wel, mama, voor al het werk dat je voor mij gedaan hebt’. Beter dan dat maken ze de bedankjes voor een mama niet.
