7029fi.jpg

Corona en fertiliteitsbehandelingen

21/10/2020
Mamabaas
Door Mamabaas

Iets meer dan twee jaar geleden ben ik mama geworden van een lieve meid. Dat was geen gemakkelijk weg, ik werd zwanger via IVM/ICSI na een moeilijke periode om zwanger te proberen worden. De zwangerschap eindigde dan ook nog eens in een zwangerschapsvergiftiging en hierna heb ik een tijdje niet kunnen plassen. De roze wolk is er dus niet echt geweest, maar ik ben heel gelukkig met mijn dochter, Ze is het mooiste wat mij ooit is overkomen.

Hierna wist ik dat ik heel graag een tweede kindje wilde. Die kinderwens voelt zelfs nog groter dan bij mijn eerste. Mijn man en ik spraken af om geen anticonceptie meer te gebruiken na de zwangerschap en te kijken wat ons het volgende jaar of anderhalf jaar zou brengen. Na 14 maanden bleek ik zwanger, we waren in de wolken. Een spontane zwangerschap, joepieeee hier stopt het fertiliteitstraject! Maar net voor de 12 weken echo had ik krampen en bleek het hartje gestopt met kloppen. Dit was een zeer zware tegenslag, ik kon geen woord meer uitbrengen, mijn hele wereld stortte in…

Omdat ik al een tijdje (jaren) kampte met zeer pijnlijke maandstonden wilde ik toch dat ze eindelijk eens verder onderzoek deden. De MRI wees uit: endometriose in een verder gevorderd stadium. Mijn thuisziekenhuis kon mij niet opereren, ik moest hiervoor naar een universitair ziekenhuis. Ik nam contact op met mijn ziekenhuis van tijdens het fertiliteitstraject en had binnen de maand al een afspraak. Ze vonden het zeer belangrijk dat ik eerst volledig werd onderzocht. Ik kreeg een hysteroscopie, een cystoscopie en een colonoscopie.

Endometriose

Deze onderzoeken bevestigden wat ik al jaren vermoedde: endometriose op de blaas, darmen en op de baarmoeder. Ik verloor tijdens mijn menstruatie ook bloed via blaas en darm. De pijn tijdens de menstruatie was niet meer te doen, ook kreeg ik pijn tijdens de maand, plassen deed enorm veel pijn en ik was maar 1 week meer zonder pijn.

In deze periode ben ik in een zware burn–out beland. Niet weten wat er met mij aan de hand was, wat was de ‘bobbel’ tussen mijn blaas en baarmoeder?, het zwangerschapsverlies dat zo zwaar doorwoog, alle onderzoeken, ik kon geen handen meer aan mijn lichaam verdragen … Lichamelijk en mentaal was ik opgebrand. Ik kon niet meer slapen en heb nog nooit gevoeld dat je lichamelijk zo moe kan zijn. Mijn lichaam schreeuwde om rust. Ik kon mijn werk niet combineren met wat er in mijn privé–leven gebeurde. Het was me allemaal te veel…

Corona gooide roet in het eten

Uiteindelijk heb ik gekozen voor de operatie. Mijn operatie was gepland op 24 maart 2020. Ik keek er naar uit, eindelijk misschien verlost van de pijn. Maar toen was corona daar … die roet in het eten gooide. Mijn operatie werd geannuleerd en ik moest wachten, zonder perspectief in de toekomst. Dit was hard, bijtend hard. Daar zag ik mijn kinderwens gaan. Niet wetend of ik ooit nog zwanger zal worden. Ik zette mijn leven terug op de rails, ging veel wandelen, genoot van de rust en probeerde er zo min mogelijk aan te denken.

Eind mei kreeg ik het bericht dat ze me op 2 juni 2020 wilden opereren. Ik ben meteen op de kar gesprongen. Ik was bang, doodsbang. Ik liet mijn tweejarige achter bij mijn man en ging alleen binnen in het ziekenhuis voor een dag of vijf. De operatie was goed verlopen en na drie maanden in de menopauze mocht ik terug in het traject.

Ik ben niet verlost van alle pijn, de pijn tijdens mijn menstruatie is er nog, ook verlies ik nog steeds bloed via mijn darm. Maar ik mocht terug starten op fertiliteit. Ik had nog een embryo over van mijn vorige poging en die werd teruggeplaatst. Deze mislukte jammer genoeg en ik mocht na 21 dagen aan de pil terug starten aan de volgende poging.

Zo bang om besmet te worden

Ik werk in het onderwijs bij de kleuters als zorgcoördinator. Ik ben zo bang, maar zo bang om besmet te worden met het coronavirus. Ik ben nu twee weken aan het spuiten met gonapeptyl om mijn cyclus te onderdrukken en ik hoop om volgende week te mogen beginnen stimuleren. Ik heb huilbuien, ik heb hoofdpijn, buikpijn… Ik zie vriendinnen zwanger worden. Ik ben heel blij voor hen, maar ik wil ook blij zijn voor mezelf. Een jaar geleden was ik spontaan zwanger, nu ben ik aan het wachten op de volgende eicelpunctie. Maar ik ben zo bang dat corona ervoor zal zorgen dat mijn poging wordt afgebroken.

Wat gebeurt er dan? Is het dan al een volgende poging die start? Ben ik deze poging kwijt? Wat met de medicatie? Dit kost handenvol geld… Wat als het ziekenhuis opeens beslist om alles van fertiliteit stil te leggen zoals in maart? Een fertiliteitsbehandeling is al zo zwaar: wij rijden telkens 1,5 à 2uren naar het ziekenhuis, ik ben een echt hormonenmonster, al die financiële kosten, alle bijkomende kwalen, de onzekerheid, de wens, alle medicatie,… Soms krijg ik het gevoel dat, als corona ervoor zorgt dat alles terug stopt, er van uitstel afstel zal komen…

Ik ben zo bang dat ik niet meer de kans krijg. Ik ben 35 jaar en voel mentaal en fysiek dat ik die behandelingen geen jaren meer aankan. Ik wil dit hoofdstuk kunnen afsluiten, vooraleer ik er volledig onderdoor ga… Ik wil me kunnen concentreren op andere dingen: plezier met mijn gezin, werk, ons nieuw huis. Ik wil niet meer moeten denken aan wanneer ik alweer de volgende spuit moet zetten…

Geen uitlaatklep

Ook zorgt corona ervoor dat je geen uitlaatklep meer hebt. Sporten durf ik niet meer, uit vrees om besmet te worden. Je kan met niemand meer afspreken, eens een welverdiende knuffel krijg je niet meer, het weegt allemaal veel zwaarder. Al ben ik blij dat ik mogen starten heb, want ik weet dat er nog veel koppels niet gestart zijn.

Veel mensen in mijn omgeving zeggen dat ik moet tevreden zijn met mijn dochter en het moet laten gaan. Maar ik kan dit niet, ik wil niet de rest van mijn leven denken: ‘had ik toch maar doorgezet, misschien had ik toch een tweede kindje gehad.’ Deze wens knaagt zo hard, het breekt vaak mijn hart.

Na deze fertiliteitsbehandelingen weet ik dat ik nooit meer dezelfde persoon zal zijn. Het niet natuurlijk zwanger worden heeft grote littekens nagelaten die toch moeilijk te vervagen zullen zijn. Ik hoop op positief nieuws binnenkort en ik wens iedereen veel sterkte toe in deze coronaperiode. Hierbij hoop ik ook dat iedereen zich wat aan de maatregelen houdt, zodat we met z’n allen naar een wat normalere samenleving kunnen terugkeren.

 

Nathalie Bevernage

Bestsellers

cover ouders komen van mars

Ouders komen van Mars

€ 21.99
mok legendaddy

Koffiemok | legendaddy

€ 16.95
to do hero gezinsplanner

To Do Hero: Gezinsplanner

€ 18.99

Meilleures ventes